It will be lonely ths Xmas. Maar eigen keuze. Het spul is volgens de traditie naar het hoge Duitse Noorden. Hond & ik: thuis. Uitrusten, lezen, niksdoen en tussendoor gewoon ijverig werken. Ik hou niet zo van Kerst. En ook niet van alle gedoe. Vanmorgen ruzie op de P-plaats van Albert Heijn XL, waar vrouwen (sorry) in veel te grote patsbakken van hun man voor een mensenleven eten kwamen inslaan. Ruzie omdat ze die bakbeesten niet fatsoenlijk kunnen parkeren. 't Is niet mijn aard, maar ik heb een geplamuurde, geblondeerde quasi sjieke Tilburgse die haar eigen Sorrento klem zette, de huid vol gescholden alsof er iets van een jaar uit moest. In de trant van "Stom wijf in je veel te grote pooierbak....." Toen het over was heb ik haar nog wel fijne kerstdagen gewenst en de hoop uigesproken dat ze met al dat eten in haar auto zòveel aankomt dat er het er zelfs tegen de zomer niet meer af kan, als ze haar bikini..... kortom: het was leuk vandaag. Fijne dagen allemaal....

In Duitsland hadden ze het al even: de verkiezing van het woord van het jaar. Hier begint het ook te komen. Comazuipen, dàt vind ik wel wat. Niet de bezigheid op zich, maar het woord. Ook omdat het een beetje aangeeft in wat voor tijd we leven. Zelf stemmen? Doe maar hier: Klik

Mijn stad heeft de primeur dit jaar. Waar de hele wereld wacht op 25 december is in Tilburg het Kindeke Jezus al ter aard gekomen. Ja ik zag het goed. Op de Heuvel, het lelijkste stadsplein van het westelijk halfrond (op dat van Eindhoven na), staat met de rug tegen de fietsenstalling en blik op een paar kroegen, de gemeentelijke kerststal. Onder toezicht van niemand minder dan Koning Willem II zelf.
En wat zie je daar op 12 december? Jawel, Maria heeft Jezus al op schoot. Dertien dagen te vroeg! Nog net geen couveusekindje vanwege een te vroege geboorte. Ik weet 't. In Nederland doen we daar niet zo moeilijk over. Bij ons thuis kwam de stal met stro, Kindje èn Drie Koningen ook in één keer op het dressoir. Maar er klopt niks van. In ons qua nationaliteiten gemixte gezin wordt de kerstgroep neergezet zònder Kindje Jezus. Die landt pas in de nacht van 24 op 25 december in de kribbe. En de Drie Koningen staan nu in een hoekje en doen elke dag een paar stapjes, zodat ze op 6 januari (Ja op 6 januari pas!)perfect getimed aankomen bij de stal. En geen dag eerder ! Anders zou Kindje Jezus toch zeggen: "Caspar, Melchior, Balthasar, gullie zèt 'r vruug bè..".
Tilburg, je bent te te vroeg, maar we kunnen het kindje nu niet meer terug in de moederschoot stoppen....

Ik ben een fan van Maxima. En, om iedereen maar voor te zijn, dat is niet alleen maar hormoongestuurd. Ik ben een fan van haar omdat ik weet hoe het is als je vanuit het buitenland komt om je bij je geliefde te voegen en hoe het dan is om je het leven hier eigen te maken. In ons huis-tuin-en-keuken kringetje hebben we dat van nabij meegemaakt. En dat was niet altijd even gemakkelijk. Hoe moet het dan zijn in het Huis-Tuin-En-Keuken-kringetje van de Oranje Nassaus?
Afgelopen weken waren we op een feest waar Maxima ook was. In mijn hoofd zat dat ik naast haar wilde zitten om eindelijk eens bij te praten. Maar oud-minister Hans van de Broek was mij voor, net als de directeur van de Wereldomroep. Zij boven in de loge, wij bij het gewone volk in de zaal van het meer dan prachtige Concertgebouw in hartje Amsterdam.
Na afloop, tijdens een relaxte borrel, kwamen plotseling mannetjes-met-oortjes langs, of we even wilden opschuiven, terwijl er plek zat was in de lange gangen rondom de zaal. En daar was ze dan, stralend in een pracht jurk, met een bulk aan hotemetoten om zich heen, die haar naar de uitgang begeleidden. In het groepje waar we stonden hadden we -toen ze nog even naar ons omkeek- allemaal het gevoel dat HKH het liefst nog ff gebleven was, gewoon even rondlopen. Hier en daar kletsen, kennismaken en zo. Maar dàt kan dus niet. Als HKH zit je in een stalen protocol. Of ze zich dàt destijds allemaal gerealiseerd heeft???

Het gerucht is hardnekkig dat hij kandidaat is voor het burgemeesterschap van Eindhoven. Gerucht ja, zoals er ook wat andere namen ronddwarrelen. Hijzelf spreekt hierover natuurlijk niet in de openbaarheid. Want dan kun je het wel schudden. Maar hij is nu toch in het nieuws, de PvdA-wethouder en loco-burgemeester van Nijmegen. Zelfs de beschaafdste krant van Nederland, dagblad Trouw, heeft het erover dat de bestuurder zich "in de fietsenstalling oraal heeft laten bevredigen" door een raadslid. Kijk, dààr gebeurt nog eens wat, in dat Nijmegen. En wij denken dat ze alleen maar de Vierdaagse hebben.
Even bij de nieuwsberichten op de site van de stad zelf gekeken, daar wordt geen melding gemaakt van het voorval. Het maakt veel los. De orale bevredigster zou een vrouwelijk VVD-raadslid zijn, da's dan toch weer mooi voor de stad: coalitie en oppositie treffen elkaar. Da's beter dan altijd dat geruzie. Toch?
In de Telegraaf wordt beweerd dat "het raadslid overigens ontkent dat zij de politica is die voor de locoburgemeester door de knieën is gegaan." Zij heeft het over een onbewezen gerucht. Dat zou dus betekenen dat er een ander raadslid samen met de loco in de Nijmeegse fietsenstalling is geweest en daar iets anders heeft gedaan dan een fiets stallen. Wie dan? Nou, de bewakingscamera's zouden het een en ander hebben vastgelegd, dus zo moeilijk moet dat nou ook weer niet zijn.
Het boeit me wel. Herinneringen gaan terug naar de fietsenstalling van mijn kostschool, waar gelukkig ook meisjes zaten. Camera's waren er niet, maar wel broeders die op en neer marcheerden om toezicht te houden. Wij hadden een grenzeloze solidariteit met elkaar. Als iemand met iemand wat in de fietsenstalling wilde doen dat helemaal niets met het stallen van fietsen te maken had, stonden er altijd twee anderen op de uitkijk. Daar kwam dus nooit iets naar buiten. Bij een fluisterend "Broeder in zicht" kwamen de twee vrolijk fluitend uit de stalling. Niet precies tegelijk natuurlijk, want dat zou opvallen.
Tsja, die bewakingscamera's in Nijmegen....maar goed hij schijnt dus kandidaat te zijn voor Eindhoven. En hij zou al eerder iets met een Randstad-meisje gehad hebben, waardoor hij een staatssecretaris-job in Den Haag zou hebben misgelopen. "Zou, zou, zou" . Blijft de vraag: ben je een slechte bestuurder als je pijpt of gepijpt wordt? Ik ga er 'ns over nadenken.

Kwens 't iedereen toe: een inspiratieweekeinde. Een erfenis van een jaar of twee coaching-zelfspiegeling-naar binnen kijken en nog veel meer bij het ITIP na een genadeloze burnout: onze intervisiegroep.
Jawel: vier vrouwen en één man. En die man, jawel, die ben ik.
Dit weekeinde hebben we ons gevijven teruggetrokken om met elkaar te praten, naar elkaar te luisteren, om elkaar te inspireren. 't Is niet na te vertellen en dat hoeft ook niet. Maar het is wel bijzonder: in de beschutting van de muren van een huisje in het door God en Alleman verlaten Burgh-Haamstede, hebben we naar elkaar geluisterd. Ieder zijn/haar eigen gedoe op tafel gelegd. En tussendoor twee hele mooie, lange wandelingen in de blakende zon door de duinen en langs het strand. Bijtanken heet dat. En hoe! Zou iedereen moeten kunnen en doen en durven. Maar dat moet je wel eerst zo'n groep vormen. En dàt hebben wij dus al gedaan...waardevol!

Koud terug uit NYC was ik gisteren in de Nederlandse stad met de meeste wolkenkrabbers. Zoveel hebben ze er, dat ze binnenkort een wolkenkrabbersdag gaan houden. Rotterdam dus. Was te gast bij de politie aldaar die hun meldkamer in het World Port Centre hebben, op de Kop van Zuid, leunend tegen Hotel New York. Het is wat met die vooruitgang. Vroeger kwamen de mensen met de boot de Rotterdamse haven binnen en de eerste blikvanger was het trotse gebouw waarin nu Hotel New York zit. Een mooi, stevig, massief gebouw. Met de moderne torens van nu er omheen is het een klein bescheiden gebouw geworden, maar wel erg mooi, die contrasten.
Wolkenkrabbers dus. We hadden het er in New York over: "Als ik wolk was in Nederland, zou ik toch wel een beetje moeten lachen, want ze zijn wel mooi de hoge gebouwen in Rotterdam en op andere plekken in Nederland, maar het is niks bij de gebouwen in The Big Apple waar we op de top van "The Top of the Rock" waren, ruim tweehonderd meter hoog. En dan te bedenken dat de WTC-torens nog veel en veel hoger waren. En een uitzicht! Maar dat had ik gisteren in Rotterdam ook, een prachtblik over de stad, met in de verte Den Haag en de zee. Mijn telefoon/fotocamera levert het bewijs, gemaakt van de 23ste verdieping:

Het schijnt gelukt te zijn, blijkens een sms-je. Maar nader telefonisch research heeft nog geen bevestiging opgeleverd. Ik heb het over "Mijn Social Sofa", het kunstwerk dat ik met een aantal mensen heb mogen maken in Spanje. Nadat-ie klaar wa smoest ie van spanje met zijn 1800 kilo eerst terug naar Nederland, naar het altijd dynamische Eersel, alwaar de Social Sofa-fabriek staat. Ons kunstwerk moest nog een beetje bijgevijld worden. Daarna zou-ie naar Italië gaan, naar onze plek maar de oplegger die de rit van Eersel naar Castellabate trotseerde en de Alpen afdeed als een uitgebreid niemandalletje, kon onze heuvel niet op. De oplegger was te groot en kon de bochten niet nemen. Dus werd de sofa even ergens anders in Italië opgeslagen. Eergisteren belde de chauffeur (Bert) vanuit Italië: "Ik moet eerst even tulpenbollen naar Napels brengen, ja de eerste alweer van het nieuwe seizoen! Daarna Hollandse kaas naar Caserta en dan doe ik jouw bankje. Hij stuurde later een sms-je:  "Alles goed. De bank staat op de aanhanger van je Italiaanse buurman Mario en die zorgt ervoor dat-ie op zijn plek komt." Ben benieuwd! Over een week of acht ga ik kijken...

Het is al weer lang geleden dat ik met een baby alleen op vakantie ging. Het zit al vanaf het begin in ons gezinsprogramma: vader & zoon trekken er een keer per jaar samen alleen op uit. We waren al samen aan Turkse stranden, in de Ardennen, in Berlijn, Londen en de Noordzee. Zestien is een kroonjaar, voor dàt jaar hebben we ooit samen New York op de agenda gezet. Morgen is het zover, we vliegen naar The Big Apple. Hotelletje in hartje stad. Veel op het programma, maar toch ook relaxen. Verheug me erop, ze zijn bijzonder en waardevol, die vakanties met zijn tweetjes....

Ik ben niet zo van direct in een condoleanceregister schieten als een bn-er dood gaat. Ook bij zulke mensen, zelfs bij zulke mensen, hoort de dood bij het leven. Kreeg net een nieuwsalert van de Volkskrant: Jan Wolkers (81) overleden.
Uh!
Die hoorde voor mij bij de zeer beperkte categorie mensen van wie ik dacht dat die nooit zouden sterven.
Als je het over iconen hebt, als je het over bijzondere mensen hebt, als je het over mensen hebt die iets meer dan één steen verlegd hebben....
Wolkers is dood, maar hij laat prachtige dingen achter, niet in de laatste plaats de herinneringen aan de mens die hij was.

 

Pijnlijk was het eergisteravond in het leukste theater van Nederland, het Koningstheater, "No Spang" een programma van Manouschka zeegelaar Breeveld. Het had een muzikaal avontuur moeten zijn. Prachtvrouw, prima muzikanten. De Surinaamstropische landerigheid gemixed met het Surinaamse temperament. Maar het bleef allemaal hangen. We zaten op rij twee en rij één was leeg, dus meer dan oog-in-oog met de zangeres. Ik schaam me, maar ik geloof dat ik minstens twee keer -in gedachten- ongegeneerd heb zitten gapen terwijl ze me recht aankeek met haar prachtogen. Het zaaltje was meer leeg dan vol en ik geloof dat iedereen na een kwartiertje op zijn stoel zat te draaien. En nog erger: volgens mij voel je dat op zo'n podium in de vergrotende trap terug. Nul interactie en dan nog weten dat je nòg 'n nummer moet en nòg een en nòg een. IK stelde mij voor dat een artiest er een volgende keer geen doekjes om windt, gewoon in zo'n situatie vragen: Dames en heren hebt u er nog een beetje zin in of zullen we gezellig n bakkie doen in de foyer? Daarmee verlos je iedereen. Maar of het publiek dan zou zeggen: laten we dat bakkie maar doen.....?

Als je eigen lief optreedt en ze zingt een prachtig liefdeslied en kijkt je daarbij aan. Je voelt het diep binnenkomen en je voelt dat de rest van het publiek dat ook ziet en voelt, dàt hakt er pas in. Les vieux amant, half van Brel half van Herman van Veen. Ik zit nog bij te komen. Pfff...

Jeeezus nou gaat het in Den Haag nog steeds over die koekjes. Daar moet de MP zelfs voor komen opdraven in het parlement. Wat een land. En niemand die het in dat parlement over de inhoud van het verhaal heeft. Of is mij dat ontgaan? Ik ga Maxima bij ons thuis uitnodigen en dan krijgt ze zoveel koekjes bij de koffie als ze wil. Want dat doen we hier altijd zo. En daarna een goed glas wijn en een lekker maal. Of moet zo'n uitnodiging via de MP en/of het parlement? En schuiven die dan ook aan? Dat zal toch niet?
Verder alles goed? Nou nee: koorts, keelpijn, bijna dood, meer het krabbelt weer op.
Rijkman Groenink krijgt 26 miljoen omdat-ie gefaald heeft bij het gedoe rond de overname van mijn bank. En als-ie niet gefaald zou hebben, zou ie 22 miljoen gekregen hebben. Ben je er nog? Snap jij 't? Ik niet.

Zo nu gauw Maxima uitnodigen.

En wat die andere typisch NL-dingen zijn (zie Koekje), vroeg iemand.
Nou, hier komt er nog een:

Hèhè.
Als een Nederlander gaat zitten, ergens binnenkomt, iets gedaan heeft, zegt-ie: hè..hè en dat komt dan uit zijn buik.
Zeg het maar eens hardop, met tegelijk een zucht...hè,hè....
Voel je 'm al?
Hardop doen hè?
Nog een keer: sta op, ga zitten, ontspan je....adem in, adem uit en zeg tegelijk : Hè,hè... 
Herkenbaar hè?
Dat doen ze nergens anders, ook niet in Argentinië, hè Maxima?

Mijn vrouw komt uit het buitenland. Uit Duitsland om precies te zijn ( "Die moeten er ook zijn," zei onze enigszins gehandicapte buurman ooit tegen haar, waar hij op zich gelijk in heeft.) Ik geef toe, Duitsland is iets minder exotisch dan Argentinië. Maar in zekere zin heeft haar levenssituatie veel overeenkomsten met die van Maxima Z. de vrouw van WA. Ok, het paleis ontbreekt en de auto's met chauffeurs en de koninklijke schoonmoeder, maar verder...ook zij reisde haar hart achterna voor een Prins op het Witte Paard in een ander land. 'All pigs are equal' schreef Orwell ooit, zonder dat ik daarmee mijn lief en die Argentijnse schone met varkentjes zou willen vergelijken, maar het is wel waar. 'All pigs are equal, but some pigs are more equal then others....' Het leven van de ene M. is anders dan het leven van de andere M. Maar allebei stuitten ze bij hun komst in dit rare land op de koekjes. Juist: één koekje bij de thee. Het is gewoon wààr! Ik hoor dat al zestien jaar. Mijn lief was net in Nederland en was ergens op de thee. Ze kreeg één koekje aangeboden, daarna ging de deksel op de trommel die vervolgens weer snel in de kast werd gezet. Die opwinding die nu over Maxima's koekje heerst, bewijst het: mensen die op iets betrapt worden dat waar is, gaan herrie maken, verontwaardigd doen. Daarmee leid je de aandacht af van de waarheid. Althans dat is de bedoeling.... Een koekje bij de thee...er zijn nog veel meer bijzondere eigenschappen hier in de Lage Landen. Andere keer meer....