31 05 05 - 14:21Roodborstje

Het is er te mooi om waar te zijn. Het kerkhof waar we afgelopen week noodgedwongen waren in een dorpje onder de rook van Hamburg. De doden hebben uitzicht op een prachtlandschap van groen, velden en weilanden. Het kerkhofje zelf lijkt zo weggerukt uit een mooie Italiaanse of Franse film. Terwijl we toch ècht in Noord-Duitsland waren. Elke keer als ik daar ben, ben ik verbijsterd door de prachtige natuur. Die dit seizoen op z'n groenst en volst is. Er is onmeetbaar veel ruimte. Je kunt er uren in de bossen wandelen zonder iemand tegen te komen en zonder het geluid van verkeer op de achtergrond. Ik heb nu eenmaal besloten dat ze mij tzt maar in een urntje mee naar Italië moeten nemen en uitstrooien over de heuvel waar we vaak komen. Mocht dat nou niet lukken, is de plek waar we vorige week waren een redelijk alternatief. Te mooi om waar te zijn. Een roodborstje begleidde ons, springend van zerk naar zerk, op onze droeve tocht.

28 05 05 - 09:03Ombourgo

Als ik later groot ben en niet meer hoef te werken (waarschijnlijk ben ik dan 75 of zo, want de pensionleeftijd blijft lekker doorschuiven) wil ik hier gaan wonen. Hier, is Hamburg dus. Ondanks alle treurigheid en spanning van deze dagen, hebben we gisteren een mooie dag in de stad gehad. Natuurlijk, kan niet anders, naar de haven. In de volle zon zomaar een stuk met een veerboot meegegaan. De eeuwige bedrijvigheid van de haven ondergaan, reusachtige schepen die langzaam, maar doelgericht op weg zijn naar een plekje om van hun lading af te komen. Daartussendoor krioelt allerlei ander varend klein en groot grut. Een scholletje met spek (jawel, specialiteit hier) gegeten. Nog wat door onze lievelingswijk Ottensen geslenterd. Hamburg is een prachtbiotoop: veel water in de stad, veel contrasten, veel groen en een frisse open mind. Ik voel me hier altijd goed.

24 05 05 - 21:45Dood

Ze werd geboren toe de eerste wereldoorlog uitbrak. Als baby en peuter onderging ze die oorlog in een dorpje oostelijk van Hamburg. Ze groeide op en landde in een ander dorp, waar ze trouwde en vervolgens op de grens van meisje/vrouw met haar schoonvader een boerderij moest runnen, omdat haar man zijn dienstplicht moest vervullen. Ze kreeg drie kinderen, een ervan is mijn lief. Ze overleed gisteren en zaterdag gaan we haar begraven, de moeder van mijn lief, de oma van mijn zoon. Als je kijkt wat er in de wereldgeschiedenis is gebeurd in die ruim negentig jaren dat zij leefde.............

21 05 05 - 18:57Toon Brusselers

Op de onvolprezen website van omroep brabant las ik dat Toon Brusselers dood is. 71 jaar werd hij. Toon Brusselers. Gedachten dwalen naar PSV. Toen. Af en toe samen met mijn vader naar het voetballen. Op zijn vaste stek op de eretribune die ontzettend hoog leek. Jarenlang tussen dezelfde mensen op dezelfde stoelen. Als ze elkaar in de stad tegen kwamen herkenden ze elkaar niet. Maar op hun stek in het stadion speelde iedereen zin eigen rol en wisten ze elkaar te vinden in kritiek en complimenten. Toon Brusselers, Gerard Hoenen, Willy van der Kuylen. Ik word oud. Na het voetballen hand-in-hand met mijn vader in de drukte het stadion uit. Lange jassen. Na-mopperen. Naast de Steentjeskerk even het café in "want dan zijn we straks sneller van het parkeerterrein af". De film komt terug. Elke keer ook als ik met mijn zoon naar een voetbalwedstrijd ga....dan zie ik mezelf weer...hand in hand....het café van toen is er nog steeds, alleen als ik er nu langskom ruikt het er anders. Niet naar bier en sigaretten, maar naar wiet. Times are changing.

20 05 05 - 06:25Sad day, today

Vandaag is-ie er voor het laatst. Mijn baas, met wie ik in drie jaar tijd ook goed bevriend ben geraakt. Hij gaat iets leuks doen in Hilversum, net als mijn vorige baas trouwens. Ik hecht aan mensen en maak mezelf daar ook meteen kwetsbaar mee. Het is fantastisch als je in je werk (en trouwens ook daar buiten, met anderen) met mensen kunt lezen en schrijven. Nooit beducht hoeft te zijn voor dubbele agenda's. Altijd kunt zeggen wat je vindt en denkt. Vaak maar drie woorden nodig hebt of zelfs slechts een blik. Het wordt herschikken en opkrabbelen en dat in een tijd waarin het sowieso heel erg moeilijk is. Ik pink vandaag een traantje weg...

18 05 05 - 07:48Hard werken

Weet je wat hard werken is? Koolmees zijn, dà's pas hard werken. Kees de Mees en zijn aanminnige hebben jonkies. Voor de nieuweren alhier: Kees de Mees is onze huismees die elk jaar terugkomt in hetzelfde huisje in onze tuin om daar weer een nieuw gezinnetje te stichten, samen met mevrouw Kees de Mees. Als ze weg zijn, haal ik het nest uit het huisje, heb ergens ooit gelezen dat dat moet. Ze hebben eerst een kleine maand gebouwd. Onvoorstelbaar hoe veel, hoe vaak, hoe snel ze in en uitvlogen met bouwmaterialen.

Maar nu zijn de jonkies er, we horen ze piepen: 'honger, honger, honger' (wij verstaan hun taal na al die jaren inmiddels uitstekend). En wat doe je dan als vader en moeder? Juist, vullen die bekjes, als de wiedeweerga. Het gaat in een razend tempo, vader en moeder vliegen allebei af en aan. Volgens een uitgestippelde vliegroute, de in-route is een andere dan de uit-route, anders zouden ze tegenelkaar botsen. Als één van de twee komt aangevlogen geeft hij of zij een piepsignaal (notabene met volle mond!), zodat de ander weet dat-ie uit het huisje moet zijn. En bij het verlaten van het huisje nemen ze altijd wat afval mee: poep of etensresten. Efficiënte onderneming daar bij de familie Mees. En een tempo!! Je gelooft het niet. Gistermorgen heb ik het even bijgehouden. In één minuut vliegen ze vier tot zes keer af en aan: voedsel in de bek...piep,piep...de ene vliegt eruit met afval, de ander erin met voedsel...weer eruit met afval....piep,piep....de ander erin met voedsel.....en dat continu. Zou er een CAO voor mezen zijn, met regelde arbeidsuren, verplichte pauze en zo? Laat de Arbo-dienst het maar niet merken.

15 05 05 - 14:35Een beeld van een beeld

Twee weken geleden gemaakt bij Paestum, een Griekse opgraving vlakbij ons huis in Castellabate in Italië. (c) Toine Donders

14 05 05 - 10:25Earring in het wild

'Goedenavond'. 'Dag meneer'. Ken je dat ook -of heb ik dat alleen, vanwege mijn vergrijzing- dat je ergens binnenkomt, iemand ziet. Denkt: die ken ik. "Dag" zegt en vervolgens ondanks diep graven geen flauw benul hebt wie het is en waar je hem of haar van kent. Gelukkig ben ik als goed journalist erg bedreven in het luisteren naar wat er aan andere tafeltjes besproken wordt en daardoor viel het dubbeltje: George Kooymans ! Mijn grote held uit vroeger tijden. Met Cesar Zuiderwijk. Rinus Gerritsen en Barry Hay waren er niet bij, in het het restaurant in Helmond waar ik gisteren was. Golden Earring! Ik was al fan toen ze het nog Gelden Earrings waren, met een S. Ik heb niet alles afgeluisterd, want dat is niet netjes, ook niet tegenover degene met wie ik aan tafel zat. Maar het dubbeltje viel toen ik hen hoorden praten over de nieuwe wereldtoernee van mijn andere helden: The Stones. Ik ban al fan toen ze nog The Rolling Stones heetten en Brian Jones nog leefde en er bij was. De twee Earrings aten wat in Helmond. In Helmond? Ik kon het niet laten: "Zo heren, de weg kwijt, zomaar in Helmond?" Ze moesten gisteravond optreden en daarvoor moesten ze even wat eten. Zelfs Earrings hebben honger. Ze spraken met bewondering over Mick Jagger c.s. die de wereld nog een keer ronddtrekt en over hoe ze zelf dingen tijdens hun optredens nog beter zouden kunnen doen.  Het was eigenlijk een soort van werkbespreking.....want een concert is gewoon weken. "Tsja," zei Kooymans, "het is wat hè als je op deze leeftijd op vrijdagavond nog het land in moet om te werken...." Maar hij zei het met een twinkeling in zijn ogen. Old heroes never die.

13 05 05 - 11:59Engerd

Willem, ik weet niet welke Willem, reageert op een stukkie op Donlog waarin ik Zalm een "engerd van de vvd" noem. Volgens Willem zegt dat dat ik een salonsocialist ben. Misschien best wel waar, maar toch wel even rechtzetten dat ik Zalm niet eng vind omdat hij VVD-er is. Nee hoor, ik ken hele aardige VVD-ers. Nee Willem, ik vind Z. gewoon een eng mannetje in het politieke spel wat hij speelt. Ok ?

12 05 05 - 23:07Westerman

Vandaag lukte het eindelijk om bij een afleverig van het literaire café van een goede vriend van me te zijn. Tout crea Tilburg was er. En, als gast: Frank Westerman. De kenners weten over wie ik het heb, de niet-kenners moeten maar eens even rondgoogelen. Zijn mooiste uitspraak deze avond: "Hoe groter de bevlogenheid, hoe groter de brokken" Laten we daar nou eens even allemaal over nadenken....