27 02 08 - 12:26On and on
Het gaat her on and on. Gisteren weer een stevige draaidag in Paramaribo. Regisseur Ellen van Kempen en camaraman Robert Berger hebben zich laten rondrijden op een open pick up, door de straten van Paramaribo om sfeerbeelden te maken. Bij een goudhandelaar moest een scene worden gedraaid en de avond eindigde in de Rosakerk waar een speciale viering was rond onze hoofdpersoon. Wauw, wat een devotie daar! Wat doen producenten nou eigenlijk? vroeg iemand mij. Het is een boeiend bestaan. We opereren los van de crew, doen onze andere dingen en duiken van tijd tot tijd op op de set. We houden het verkeer tegen als dat voor een bepaalde scene moet, we rijden de bisschop op-en-neer en anderen. We halen even hier iets op en brengen daar iets weg. We praten veel met mensen over het vervolgtraject: komt ie hier op televisie, welke zender? Komt ie hier op het filmfestival in december? Kunnen we er nog een lesbrief met DVD aan koppelen? En we zijn nog op zoek naar geld en dat vergt ook veel tijd. Het meest verrassende was afgelopen zondag. Een totaal onverwachte zijde van deze rol: we hadden voor een scene eten voor zwervers en daklozen in de auto. Na afloop hadden we zo'n dertig voedselpakketten over. Uiteindellijk hebben wij met onze auto een deel van de wekelijkse froute gemaakt die vrijwilligers hier elke zondag maken, langs plekken waar daklozen een maaltje krijgen. Eten uitdelen aan zwervers en daklozen in hartje Paramaribo....wie had dat gedacht?26 02 08 - 14:16Never ever a dull moment
Gisteren was een rustdag, maar het was geen rustdag. Een bezoek aan radio Apinthie, voor een interview van een uur. Een lunch met de hoofdredactrice van Parbode, een pracht kritisch tijdschrift. In het komende nummer komt een groot verhaal over onze film. Komende week is er zelfs een heuse persdag, dan komen alle media van hier naar een mooie plek waar we draaien. We worden wereldberoemd hier! Tussendoor nog wat dingen geregeld en -eindelijk- twee uurtjes aan het zwembad. Voor het eerst. De ploeg werkt zich zeven slagen in de rondte en tegelijk is het relaxed en leuk. Deze week ook gedraaid bij de Estherstichting, waar (ex) leprapatiënten worden opgevangen en begeleid. Indrukwekkende verhalen. Van die ene mevrouw bijvoorbeeld die nog weet dat ze als kind de straat niet op mocht vanwege besmettingsgevaar. Zou ze toch buiten komen, zou de politie haar oppakken. Schrijnende verhalen en geweldig dat mensen dat voor onze camera willen vertellen...Vandaag draaien we bij de Petrus Dondersschool en rijdt een deel van de ploeg in een open truck door de stad om opnamen te maken. Vanmiddag is mijn hand nodig voor een bepaalde scène. Het zijn afwisselende dagen: never a dull moment. Gisteren werd ook nog de verjaardag van de coup hier herdacht. De stemmen zijn verdeeld: er zijn mensen die zeggen dat dat goed was voor het land en anderen die er met afschuw aan terugdenken.O ja, elke middag tussen 13.15 en 13.30 vertel ik wat op Omroep Brabant radio,deze week. En als je wat foto's wil zien: www.omroepbrabant.nl
25 02 08 - 01:03Contrast
Het contrast kan niet groter zijn. Drie dagen op Batavia aan de Coppenamerivier, waar mijn naamgenoot vele jaren tussen de lepra-pati"enten leefde. Het was er voor ons nu nog afzien. Drie dagen geen douche. Niks afzien natuurlijk in vergelijking met toen. En dan weer terug in Paramaribo, in het Torarica hotel. In bad! Kamer met parketvloer. Zwembad! Levende muziek bij het ontbijt. Contrasten. Vandaag in Paramaribo gedraaid, onder meer bij het uitdelen van eten (gemaakt door vrijwilligers). Uiteindelijk was my brother in arms Jeroen bezig met uitdelen. Het is vastgelegd. We draaien steeds (letterlijk) tussen de buien door. Het gaat allemaal net, maar het gebeurt met liefde en aandacht en we hebben een fijne ploeg. Het gaat mooi worden!20 02 08 - 10:34Much to do
We hebben het hartstikke druk hier. Vanavond komt de hele crew aan. Wij checken hier nog van alles. Elke dag een vergadering bij onze vrienden van The Back Lot, die hier de productie voor de film doen. Kleine dingen, grote dingen, we moeten nog van alles doorspreken en afspreken. Tussendoor bezoeken aan de bisschop (wat een fantastische man!) hier, een bankdirecteur (die ons gaat helpen met financi"en), de rotary (fundraising), de telefoonwinkel (opwaardeerkaarten voor onze telefoons hier), de bouwopzichter van de kathedraal (die het graf van Peerke Donders voor ons op poetst), de styliste (die met kleding in de weer is en fantastisch werk heeft geleverd), de propsman (die een kruisbeeld van een meter of drie gaat maken), een televisiezender hier (die ons spullen verhuurt), de cultureel secretaris van de Nederlandse Ambassade (die met ons hartelijk en hardop meedenkt). Vandaag op inspectie naar Zorgvliet waar volgende week opnamen worden gemaakt. We hebben nauwelijks tijd voor een Parbootje en liggen na het eten voor Pampus in bed. Het begint menens te worden. Morgen de eerste opnamen op Batavia......19 02 08 - 11:10Warm & nat
't Is warm en nat in het vriendelijkste land van de wereld. Ook hier weet de natuur het niet helemaal weer. Het is kleine droge tijd, maar af en toe dondert er een bui uit de hemel die de straten helemaal blank zet. Wachten tot het water weer weg is en life goes on. No spang! We zijn twee dagen aan het rondrakken van afspraak naar afspraak. Dingen nog checken, verifi"eren. Er is al veel geregeld, maar ook nog veel niet. De rest van de crew komt morgenavond, maar dan zitten wij -in het pak- bij de rotary alhier. Fundraising, want we hebben nog wat nodig. Vandaag bij de bisschop de koffie en bij de directeur van een bank 
Temperatuur is aangenaam, eind twenties. Gisteravond aan de oever van de rivier buiten gegeten in een zacht windje bij 26 graden. We bewegen ons hier in een Isuzu, een PC Hoofttrekker avant la lettre. Straks weer op pad.
16 02 08 - 08:58Film: waarom?
'Waarom maak je die film over Peerke Donders nou eigenlijk?" vragen veel mensen. "En is-ie familie?" Ja hij is familie, dat schept naturlijk een band. Maar ook omdat hij een bijzonder levensverhaal heeft. Een sober mens, van zeer eenvoudige afkomst, die met grote regelmaat afgewezen wordt, maar zich vanuit een rotsvast geloof niet laat afwijzen en die zijn leven helemaal in dienst stelt van andere mensen. Het is een bijzonder verhaal, temeer omdat hij nu -199 jaar na zijn geboorte- nog van grote betekenis is voor veel mensen. Mensen zoeken steun bij Peerke Donders, of troost. Of bezoeken zijn geboortehuis uit dankbaarheid voor iets dat hen overkomen is. Dat blijft erg bijzonder, of je er nou in gelooft of niet. In het kapelletje bij zijn geboortehuis ligt een boek waar mensen wat inschrijven. Het geeft een inkijk wat mensen zoal overkomt: vreugde en verdriet.
O,ja familie? Dat was ook de vraag. Jazeker. Neen, geen nazaat, want Peerke was een keurige katholiek, maar we hebben dezelfde over, over, over,over.....grootvader
15 02 08 - 21:23Koffer bijna gepakt
De koffer is bijna gepakt. Het productieboek van zeventig pagina's tig keer doorgelezen. De man die we een prominente rol in onze film wilden geven is ziek. De kamer in het prachtige plantagehuis die we nodig hadden voor een bepaalde scène, is niet beschikbaar vanwege persoonlijke omstandigheden van de bewoners. Tegenslag? Welnee. We hopen dat het met de betrokkenen goed gaat en hebben -creatief en actief als we zijn- al weer oplossingen bedacht. Zondag vliegen we naar Suriname, naar het land waar ik steeds meer van ben gaan houden. En dan, dan gaan we draaien. In de stad, in de rimboe. Veel onderweg. Zware en lange dagen bij een temperatuur van rond de dertig graden. Maar er heerst in Suriname een warme warmte en dat komt door de mensen. Spannend. De apotheose van een proces waar we met een paar mensen anderhalf jaar naartoe hebben gewerkt...We gaan iets moois maken !
Foto: Rommert Kruithof
10 02 08 - 15:48Vliegeraar
The Kite Runner, de Vliegeraar, stond nog op het lijstje. Gisteravond gedrieën (de hele familie dus) heeb geweest. Het boek is bijzonder en soms adembenemend. De film ook, misschien wel een beetje omdat ik wist wat er ging gebeuren. Prachtig gedraaid, in China trouwens, want in Afghanistan schijnt een beetje lastig te zijn. En een mooie uitvergroting van de dubbele moraal die veel mensen er over de hele wereld op na houden. Moslims evengoed als christenen. Er zijn goeien en er zijn er die niet deugen. Maar dat geldt overal, onder alle bevolkingsgroepe, in alle religies, in alle landen. Ik was in New York toen de publiciteit over de film The Kite Runner begon en in de boekenwinkels meters hoge stapels van het boek lagen. Ik vreesde het ergste, maar hij is de moeite waard!05 02 08 - 19:59R.
Die "R" van Peterrrr R, die doet 't 'm wel. Natuurlijk was hij ook ter redactie gespreksonderwerp Nummero Uno. Journalisten zijn net mensen.Wat we ervan vonden? Een van onze receptionisten was er zelfs wat ontdaan over. Over de manier waarop "R" het allemaal presenteerde. Ja, zo gaat dat tegenswoordigs. Ik heb ademloos zitten kijken. Natuurlijk heb ik er ook zo mijn gedachten over, maar "R" heeft daar een televisieprogramma gemaakt dat zijn weerga niet kent. Want daar gaat het om: televisiemaken en kijkers trekken. Ik denk dat het in de statuten van het programma staat. "MIssie geslaagd dus" zou ik zeggen. Toch?
03 02 08 - 16:26Beleggersinzicht
Soms, als het kan, beleg ik weleens wat geld in aandelen. Het veilgste is een fonds, want daar zitten mensen achter die de hele dag niks anders doen dan met geld en aandelen schuiven. Maar soms laat ik me ook weleens leiden door mijn eigen afwegingen. Deze week bijvoorbeeld: Heineken. 's Lands grootste bierbrouwer deed een paar overnames in landen waar ze er òf vanwege de hitte òf vanwege de kou graag eentje nemen. Gegarandeerde omzet dus, dacht ik. Tsja en nu aandelen kopen? Nou, dacht ik, als het wat slechter gaat met de economie worden mensen wat verdrietiger en drinken ze wat meer om dat verdriet weg te drinken. Gegarandeerde omzet, dacht ik. En daar waar het economisch nog gewoon goed gaat, wordt ook gedronken. Om af en toe wat te vieren. Gegarandeerde omzet, dacht ik. Dus werden het Heineken aandelen. Een paar maar. En zie daar, vanaf maandagmorgen zakt de koers van het aandeel Heineken. Is het toeval dat ik vandaag deze foto tegenkwam die ik vorig jaar op het filmfestival in Paramaribo heb gemaakt?
