24 02 06 - 08:31Over monikken, bromvliegen en merels

Ik neem me al lang voor er over te schrijven. De ochtendgeluiden. Mijn dag is haast ontregeld als er een ontbreekt of als de volgorde anders is. Het begint steevast tussen 04.15 en 04.30. Onze buren, de Cisterciënsers die op een steenworp van ons huis wonen in hun kloostercomplex Koningshoeven staan dan op. Een lief, ingetogen klokkegelui helpt hen daarbij. Soms lijkt het alsof een paar monniken zich nog een keer hebben omgedraaid, het lijkt dan of de klokken wat langer en harder luiden. Ze zullen er wel geen 'snooze'-knop op hebben. Hoe dan ook, de heren worden steevast om 04.30 bij de metten verwacht, de eerste gebeden van de dag. Als dat geluid verstomt, is er alleen nog het zachte, maar penetrante geruis van de snelwegen. En dan plotseling duikt-ie op: een bromvlieg. Korte stukjes, brrrrrrrrm, stil, brrrrrrrrm, stil, brrrrrrrrm, stil. Een paar minuten en dan sterft het weg. Het is de Somalische krantenbezorger die de Telegraaf rondbrengt. In den beginne deed hij het stilletjes op de fiets, mar ook Somalische krantenbezorgers zijn niet gek en gaan met hun tijd mee. Als de bromvlieg een andere wijk onveilig maakt, beginnen -steeds meer nu!!- de merels. En hoe! Er zit er altijd een in een boom in onze tuin. En die zingt dat het een lieve lust is. Hij zingt dat ie zin heeft in de nieuwe dag. En -zo te horen aan de andere kant van het kanaal- zit er ook eentje die antwoord geeft...in een soort echo-ritme. Dàt is pas wakker worden. En vooral die merels, die doen het hem nu. Want elke morgen zijn ze wat luider en vrolijker. Zou de lente dan toch al een beetje in de lucht hangen? I hope so. Het is mooi geweest met deze trutwinter.

22 02 06 - 15:48Zalmsnippers

De zalmsnippers vlogen weer door de lucht de afgelopen dagen. Eigenlijk moeten we maar eens ophouden met mopperen op dit kabinet. Want we wilden meer actie in de politiek? Nou, dat krijgen we. Zalm die onzin roept. Zich laat terugfluiten door alles en iedereen en die dan deemoedig het hoofd buigt....sorry Jan Peter, sorry mensen in het land. De ene minister die een onschuldig buitenlanfs schoolmeisje het land wil uitkieperen en daarbij geen enkel middel schuwt en de andere collega-minister die doodleuk zegt dat dat kind hier alle kansen moet krijgen. Vervolgens: sorry Jan Peter, sorry collega, sorry mensen in het land. Het springt alle kanten op, zo'n beetje als meer mensen op één trampoline. En uiteindelijk komen ze allemaal op het matje bij JP die ze de oren wast. Is dat actie of is dat geen actie? Is dat levende politiek of niet? Ik zou wel eens bij dìe gesprekken willen zijn, als ze op het matje moeten komen. Om de een of andere reden heb ik het gevoel dat JP dan iets zegt van: "Potverjandriedubbeltjes...nog aan toe.." of andere ferme woorden.

19 02 06 - 20:08Kafka in Brussel

Zo, dat waren de dagen wel. Twee dagen in Lattrop. Inspirerende dagen met veel collega's. Een halve dag in Den Haag, waar vij collega's een drillcursus volgen bij een goeroe. En nu een dag in Brussel. Ons 'kleine' neefje terugbrengen, die als aankomend jurist stage loopt bij onze Neelie Kroes. Hij heeft ons vandaag 'zijn' Brussel laten zien en dat is weer een heel ander Brussel dan 'mijn' Brussel, waar ik regelmatig kwam. Brussel bruist nog steeds. Brussel is Europa. Het is verbazingwekkend om te zien hoe er elke keer als je er weer komt, quasi-wolkenkrabbers zijn bij gekomen om een of andere nieuwe dienst van Europa te huisvesten. Fascinerend ook, om te zien hoe ze op de kleinste plekjes weer nieuwe kantoortorens wegfrotten, tussen de bestaande bebouwing. Brussel zinderde vandaag een beetje, want zo ongeveer de hele stad wilde het vernieuwde Atomium zien. Na jaren van verval is het gevaarte opgeknapt. De chromen bollen lijken wel met chroompoets aangepakt te zijn. De zonnestralen deden vandaag de rest. Koffie gedronken bij een Indiaas kofiehuis. Tartare met friet gegeten bij Falstaff...tegeover de Beurs....en veel gewandeld....heel veel gewandeld. Onze rondleider bracht ons bij de Kafka-Index. Helemaal nieuw voor mij. Een rijksdienst die onder het prachtige motto Eenvoud maakt Macht de bureaucratie te lijf gaat. Ze hebben een heldere website met onder 'de absurditeit van de maand'. Buiten aan de gevel van het pand in de Weststraat -recht tegenover het kantoor van de premier!- hangt de Kafka-Index, met snippers papier van overbodige wetten en regels. Hij staat op dit moment op 63.

18 02 06 - 21:32Goeroe's, guru's

Het valt niet mee in ons vak. De ene dag praat je met een goeroe-professor uit Amsterdam, die zegt dat de post moderne media consument wel nieuws wil, maar geen versiering eromheen. Een dag later zegt een Amerikaanse camjo (journalist die zelf zijn camera bedient) dat het allemaal bullshit is. Dat de consument het allemaal luchtiger en directer wil. Nee, ze spreken elkaar niet tegen, maar er zit genoeg licht tussen om 'hetkanlinksomhetkanrechtsom' gevoel te veroorzaken... Eerlijk gezegd -ok: arrogant- denk ik wel dat ik het weet. Het is een beetje van alles. Maar het belangrijkste is dat je je mensen meekrijgt. En we hebben er gelukkig genoeg die mee de toekomst te lijf willen gaan.....

12 02 06 - 12:43SEKS!!!!

Een collega vond dit bericht op het ANP net en stuurde het rond in ons bedrijf.
AMSTERDAM (ANP) - Ruim 60 procent van de werknemers heeft wel eens seks op de werkvloer gehad met een collega. Dat blijkt uit een enquête die de website voor vacatures Jobtrack op zijn internetpagina heeft geplaatst.
Opvallend is dat mannen veel vaker dan vrouwen aangeven dat zij meerdere keren met verschillende collega's de liefde hebben bedreven tijdens werktijd. Met name mannen van boven de 45 jaar zijn erg actief, zo blijkt uit de antwoorden van ruim 750 mensen.
Bij Omroep Brabant werken zo'n 150 mensen. Zestig procent daarvan, maakt negentig. Nadat ik dit las heb ik het smoelenboek van ons bedrijf nog eens bekeken. Lijkt er ineens heeeeel anders uit te zien. Wie zijn die andere negenenvijftig die net zo braaf zijn als ik?

08 02 06 - 22:39Amsterdam

Na mijn coming out over de strippenkaart, komt er nu nog een. Keepyoufest! Ik ben alleen maar in het NVJ bestuur gaan zitten, zodat ik een alibi heb om ongeveer één keer per maand naar Amsterdam te gaan. Want ik kwam daar te weinig. Nu niet meer. Het is en blijft een genot...binnenrijden in H.M.'s hoofstad met alles wat Amterdam Amsterdam maakt. De mensen, de zon (ja, echt, vandaag scheen daar de zon !!, bij jullie in het zuiden ook ?) , de trams, de zooi, de opbrekingen vanwege de N/Z-lijn, de toeristen. Als ik tijd heb, loop ik een stuk, om dan ergens lijn 16 of 24 op te pikken, die mij bijna bij de voordeur van de NVJ brengt. Ok, nog een coming out: bestuurslid zijn is wat meer dan alleen maar een half dagje Amsterdam. Er is veel aan de hand in de wereld van journalistiek en dat komt daar allemaal langs. Daar buigen we ons over, daar vinden we wat van en daar doen we wat mee. En dat gaat van cartoons, via verlies van arbeidsplaatsen, CAO's, tot de discussies die op allerlei fronten gaande zijn...

04 02 06 - 19:08Veertig

Toen ik bijna veertig werd -al weer even geleden- zeiden mensen die vijftig waren: "Een belangrijk moment om voor jezelf de balans op te maken. Ga je zo verder, wt doe je met wat je weet en ervaren hebt..." Ja, ik had toen wijze vrienden. Dit jaart wordt een politieke partij in dit land 40. Een partij die in 1966 werd geboren en democratisch wilde zijn. Yes indeed, Her Majesties D'66. Ik hoop dat die ook de balans opmaken bij hun veertigste. En wellicht is het een suggestie om het maar bij die veertig te laten. Meestal adviseer ik mensen te stoppen op een hoogtepunt, maar in dit geval is een dieptepunt ook wel een aardige aanleiding. Los van wat ik vind over wel of niet gaan naar A. Je moet niet draaien. Daarmee heeft deze partij zelfs die andere partij met groen als huiskleur overtroffen. Wat mij betreft staat d'66 vanaf gisteravond voor Dag66.

03 02 06 - 22:08Vertrouwen anno 2006

Ik wil roeien. Niet in het kanaal om de hoek, niet de sportschool. Nee, gewoon thuis. Net als mijn beste vriend, gewoon, drie keer in de week thuis. Moderne man als ik ben, met iPod in het oor (althans de oordopjes daarvan), lekkere muziek en roeien maar. Kijken op een schermpje. Het moest een Concept2 zijn. State of the art. Mijn beste vriend heeft er ook een en kijk naar zijn lijf. Dat wil ik ook! Marktplaats. Vandaag stond er eentje. En zo kon het gebeuren dat ik na mijn werk in Hellevloetsluis landde bij een nog treurende weduwe die van haar Concept2 af wilde, omdat haar man drie weken gestorven is en hij het ding kocht omdat ie wat aan zijn conditie wilde doen, maar dat bleek te laat. Hij had kanker en stierf. Ik mocht het maschien meteen meenemen. Het geld? "Ik zie aan je ogen dat je te vertrouwen bent, dus maak het maar over,"zei ze. En of ik toevallig maat 45 had, want ze had nog enkele paren nieuwe schoenen en trouwens ook nog een paar warme truien. Ik heb een glaasje met haar gedronken. Ze vertelde over haar verdriet. Ze was naar Hellevloetsluis gekomen omdat hij daar werkte. Maar ze gaat weer terug naar de roots, naar Zeeland. Samen laadden we het monster in de auto. Ze vroeg of ik niet echt nog een glaasje wilde, desnoods water. Jawel, ze had vrienden en familie, maar die wilden alleen maar over hem praten. En ze wilde ook weleens met iemand anders niet over hem praten. En zo gebeurde. Ik ga nu nu even het geld overmaken.