28 10 07 - 10:59Nieuwe schoenen uit New York

Elk mens heeft zijn afwijkingen. Ik ga altijd naar de kapper als ik in het buitenland ben. Altijd, behalve afgelopen week in New York. Want: geen tijd.
We hadden teveel te doen: met de helikopter boven de Hudson, met de boot om Manhattan, met de fiets door Central Park, met de metro naar Ground Zero, Chinatown en Guggenheim. Te voet naar Broadway, slenteren over 7th, 6th, 5th Avenue en Broadway. Wandelen door Hell's Kitchen waar het op dit moment gebeurt in Manhatten. Te voet naar theater Wintergarden voor een musical. Elke morgen naar het een of andere restaurant om bacon and fried eggs (sunny side up) te eten. Druk, druk, druk. In twee musea meer Picasso's bij elkaar gezien dan mijn leven jaren telt. Lekker gegeten, van McD tot luxe in de 56ste straat tussen 6th en 5th Av. En veel gelachen samen. Maar dus niet naar de kapper. Gelukkig heb ik nog een andere afwijking: schoenen. Zie hieronder, ik kon ze niet laten staan. Zelfs in Manhattan trok ik er bekijks mee en daar zijn ze toch wel wat gewend:

20 10 07 - 17:24Kaas, tulpen en een social sofa

Het schijnt gelukt te zijn, blijkens een sms-je. Maar nader telefonisch research heeft nog geen bevestiging opgeleverd. Ik heb het over "Mijn Social Sofa", het kunstwerk dat ik met een aantal mensen heb mogen maken in Spanje. Nadat-ie klaar wa smoest ie van spanje met zijn 1800 kilo eerst terug naar Nederland, naar het altijd dynamische Eersel, alwaar de Social Sofa-fabriek staat. Ons kunstwerk moest nog een beetje bijgevijld worden. Daarna zou-ie naar Italië gaan, naar onze plek maar de oplegger die de rit van Eersel naar Castellabate trotseerde en de Alpen afdeed als een uitgebreid niemandalletje, kon onze heuvel niet op. De oplegger was te groot en kon de bochten niet nemen. Dus werd de sofa even ergens anders in Italië opgeslagen. Eergisteren belde de chauffeur (Bert) vanuit Italië: "Ik moet eerst even tulpenbollen naar Napels brengen, ja de eerste alweer van het nieuwe seizoen! Daarna Hollandse kaas naar Caserta en dan doe ik jouw bankje. Hij stuurde later een sms-je:  "Alles goed. De bank staat op de aanhanger van je Italiaanse buurman Mario en die zorgt ervoor dat-ie op zijn plek komt." Ben benieuwd! Over een week of acht ga ik kijken...

20 10 07 - 11:27New York

Het is al weer lang geleden dat ik met een baby alleen op vakantie ging. Het zit al vanaf het begin in ons gezinsprogramma: vader & zoon trekken er een keer per jaar samen alleen op uit. We waren al samen aan Turkse stranden, in de Ardennen, in Berlijn, Londen en de Noordzee. Zestien is een kroonjaar, voor dàt jaar hebben we ooit samen New York op de agenda gezet. Morgen is het zover, we vliegen naar The Big Apple. Hotelletje in hartje stad. Veel op het programma, maar toch ook relaxen. Verheug me erop, ze zijn bijzonder en waardevol, die vakanties met zijn tweetjes....

19 10 07 - 22:15Zegt......Herman Finkers

Interview met Herman Finkers die aan leukemie en pfeiffer lijdt, in de Volkskrant over grappen over kanker:

"Ik kan ze vertellen omdat ik het heb meegemaakt.
Wat ik vertel over kanker is vrijwel letterlijk zo gebeurd.
Ik kreeg van het ziekenhuis een folder mee met de symptomen.
"Herken je het een beetje?" vroeg de dokter.
"Nou, niet alles. Ik heb geen uitgedroogde vagina. Maar ja, ik begin natuurlijk nog maar net."

19 10 07 - 17:08Wolkers

Ik ben niet zo van direct in een condoleanceregister schieten als een bn-er dood gaat. Ook bij zulke mensen, zelfs bij zulke mensen, hoort de dood bij het leven. Kreeg net een nieuwsalert van de Volkskrant: Jan Wolkers (81) overleden.
Uh!
Die hoorde voor mij bij de zeer beperkte categorie mensen van wie ik dacht dat die nooit zouden sterven.
Als je het over iconen hebt, als je het over bijzondere mensen hebt, als je het over mensen hebt die iets meer dan één steen verlegd hebben....
Wolkers is dood, maar hij laat prachtige dingen achter, niet in de laatste plaats de herinneringen aan de mens die hij was.

19 10 07 - 07:34Ai, pijnlijk

 

Pijnlijk was het eergisteravond in het leukste theater van Nederland, het Koningstheater, "No Spang" een programma van Manouschka zeegelaar Breeveld. Het had een muzikaal avontuur moeten zijn. Prachtvrouw, prima muzikanten. De Surinaamstropische landerigheid gemixed met het Surinaamse temperament. Maar het bleef allemaal hangen. We zaten op rij twee en rij één was leeg, dus meer dan oog-in-oog met de zangeres. Ik schaam me, maar ik geloof dat ik minstens twee keer -in gedachten- ongegeneerd heb zitten gapen terwijl ze me recht aankeek met haar prachtogen. Het zaaltje was meer leeg dan vol en ik geloof dat iedereen na een kwartiertje op zijn stoel zat te draaien. En nog erger: volgens mij voel je dat op zo'n podium in de vergrotende trap terug. Nul interactie en dan nog weten dat je nòg 'n nummer moet en nòg een en nòg een. IK stelde mij voor dat een artiest er een volgende keer geen doekjes om windt, gewoon in zo'n situatie vragen: Dames en heren hebt u er nog een beetje zin in of zullen we gezellig n bakkie doen in de foyer? Daarmee verlos je iedereen. Maar of het publiek dan zou zeggen: laten we dat bakkie maar doen.....?

18 10 07 - 08:02Peerke the Movie (3): Go!

Vandaag is het zover. Ik zal er niet veel bijzijn, want nu gaan de professionals aan het werk en die moet je vooral niet storen. Vandaag beginnen de eerste opnamen voor de film over Peerke Donders waarover ik hier al eens wat heb geschreven. De eerste opnamen vandaag zijn in deze fijne stad Tilburg. Om mijn bijzondere familiegenoot destijds zaligverklaard te krijgen, was er een wonder nodig. Ja, zo werkte dat toe en zo werkt dat nu nog steeds. Uiteindelijk werd de wonderbaarlijke genezing van een Tilburgs jongetje aanvaard als een officieel wonder. En zo kon het gebeuren dat in 1982 een vliegtuig vol trotse Tilburgers naar Rome ging om daar de zaligverklaring van Petrus Donders mee te maken. Vandaag praten we voor de film met de hoogbejaarde zus van het jongetje van het wonder. Over hoe dat was toen, hoe het in de familie ging. Moet een bijzonder verhaal worden.

Het is een bijzonder moment: we beginnen nu echt, na anderhalf jaar voorbereiden, praten, denken. De film wordt gemaakt van geld dat we van een bijzondere geldschieter hebben gekregen. Af en toe gaan we daar even heen om verslag uit te brengen. Deze week waren we er weer even,  met een kort filmpje om te laten zien wat de sfeer van de film gaat worden. Hij heeft een ijzersterk evrtrouwen in ons: hij dook in de laptop met het filmpje en zei na afloop: " Buitengewoon!"  Wij glimden en prijzen ons gelukkig met zo iemand achter ons.

14 10 07 - 19:56Bijkomen

Als je eigen lief optreedt en ze zingt een prachtig liefdeslied en kijkt je daarbij aan. Je voelt het diep binnenkomen en je voelt dat de rest van het publiek dat ook ziet en voelt, dàt hakt er pas in. Les vieux amant, half van Brel half van Herman van Veen. Ik zit nog bij te komen. Pfff...

12 10 07 - 11:56Maxima

Jeeezus nou gaat het in Den Haag nog steeds over die koekjes. Daar moet de MP zelfs voor komen opdraven in het parlement. Wat een land. En niemand die het in dat parlement over de inhoud van het verhaal heeft. Of is mij dat ontgaan? Ik ga Maxima bij ons thuis uitnodigen en dan krijgt ze zoveel koekjes bij de koffie als ze wil. Want dat doen we hier altijd zo. En daarna een goed glas wijn en een lekker maal. Of moet zo'n uitnodiging via de MP en/of het parlement? En schuiven die dan ook aan? Dat zal toch niet?
Verder alles goed? Nou nee: koorts, keelpijn, bijna dood, meer het krabbelt weer op.
Rijkman Groenink krijgt 26 miljoen omdat-ie gefaald heeft bij het gedoe rond de overname van mijn bank. En als-ie niet gefaald zou hebben, zou ie 22 miljoen gekregen hebben. Ben je er nog? Snap jij 't? Ik niet.

Zo nu gauw Maxima uitnodigen.

06 10 07 - 11:36Hè,hè

En wat die andere typisch NL-dingen zijn (zie Koekje), vroeg iemand.
Nou, hier komt er nog een:

Hèhè.
Als een Nederlander gaat zitten, ergens binnenkomt, iets gedaan heeft, zegt-ie: hè..hè en dat komt dan uit zijn buik.
Zeg het maar eens hardop, met tegelijk een zucht...hè,hè....
Voel je 'm al?
Hardop doen hè?
Nog een keer: sta op, ga zitten, ontspan je....adem in, adem uit en zeg tegelijk : Hè,hè... 
Herkenbaar hè?
Dat doen ze nergens anders, ook niet in Argentinië, hè Maxima?

05 10 07 - 08:50Koekje bij de thee

Mijn vrouw komt uit het buitenland. Uit Duitsland om precies te zijn ( "Die moeten er ook zijn," zei onze enigszins gehandicapte buurman ooit tegen haar, waar hij op zich gelijk in heeft.) Ik geef toe, Duitsland is iets minder exotisch dan Argentinië. Maar in zekere zin heeft haar levenssituatie veel overeenkomsten met die van Maxima Z. de vrouw van WA. Ok, het paleis ontbreekt en de auto's met chauffeurs en de koninklijke schoonmoeder, maar verder...ook zij reisde haar hart achterna voor een Prins op het Witte Paard in een ander land. 'All pigs are equal' schreef Orwell ooit, zonder dat ik daarmee mijn lief en die Argentijnse schone met varkentjes zou willen vergelijken, maar het is wel waar. 'All pigs are equal, but some pigs are more equal then others....' Het leven van de ene M. is anders dan het leven van de andere M. Maar allebei stuitten ze bij hun komst in dit rare land op de koekjes. Juist: één koekje bij de thee. Het is gewoon wààr! Ik hoor dat al zestien jaar. Mijn lief was net in Nederland en was ergens op de thee. Ze kreeg één koekje aangeboden, daarna ging de deksel op de trommel die vervolgens weer snel in de kast werd gezet. Die opwinding die nu over Maxima's koekje heerst, bewijst het: mensen die op iets betrapt worden dat waar is, gaan herrie maken, verontwaardigd doen. Daarmee leid je de aandacht af van de waarheid. Althans dat is de bedoeling.... Een koekje bij de thee...er zijn nog veel meer bijzondere eigenschappen hier in de Lage Landen. Andere keer meer....

02 10 07 - 07:53Wereldnieuws

Zoals in veel huishoudens murmelen wij wat over het wereldnieuws tegen elkaar als we 's ochtends -gewapend met muesli en een ongeneerde mok koffie-met-heel-veel-melk, de kranten lezen. Trouwens, ik zeg wel 'veel huishouidens', maar dat zijn er dus steeds minder, want: geen krant meer. Wij hebben er twee. Gelukkig zijn het alebei tabloids, dus hebben we de ruimte. M. zei vanmorgen: "Kijk dàt vind ik nou leuk: Björn Borg is huisman, dat is niet niks". Ik was verdiept in Hirsi (weet trouwens nog ècht niet wat ik daarvan vinden moet) en mompelde spontaan, zonder een seconde na te denken: "Kunst als je 50 miljoen op de bank hebt staan..."  Fijn hè hoe zo een vrolijk verhaal de grond in geboord wordt....tsja...of toch de kift: èn 50 miljoen èn huisman....?