20 09 07 - 19:09Georgette

We hebben een nieuwe (virtuele) huisgenote. Georgette heet ze.
Georgette is de uitbaatster van gastenverblijf De Granaetappel in het hartje van Antwerpen.
Over haar verblijf heb je eerder al wat kunnen lezen: kost goud geld, maar is prachtig en ligt petrfect.
Georgette regelt de zaken. Het lijjkt van niet, maar toch.
Zondagmorgen wilden we na een overdosis jacuzzi en massagedouche ontbijten, wij zijn vroeg wakker. De benedenverdieping, waar de ontbijtzaal is, was hermetisch afgesloten. Dan maar een wandeling. En nog een. En nog een. No way, de deur bleef dicht.
Dan maar 'ns Georgette gebeld. Achhhh! Die was onderweg, nam vandaag een trein later, want het was de afgelopen maanden al vermoeiend genoeg geweest. Je zou wedend worden als (dikbetalende) gast. Maar niet op Georgette. Fladdert binnen met een stralende glimlach. "No spang", zeggen ze in Parimaribo, geen stress. Alle gasten zitten aan tafel en hebben in een mum van tijd wat lekkers op tafel. G. fladdert: "Ha ik heb gevraagd of je nog koffie wilde, moet ik wel het potje meenemen, ha ha ha." Sinaasappelsap? "Komt zo, maar dat kost altijd zoveel tijd.....een voor een...."
Ze fladdert en ze wervelt, aan één stuk door en lacht en lacht. Een voorbeeld!
In onze keuken hangt nu een papier: Denk aan Georgette. Wie de neiging heeft tot stress en dat leest....glimlacht...

15 09 07 - 09:24Rita

Achhhchch!! Ik ga er vandaag niks van meekrijgen, van "de Slag van Veldhoven" (las ik vanmorgen ergens, omdat ik niet in het land ben.
Hare Majesteits Liberale Partij, de Volkspartij voor Vrijheid en Democratie beleeft vandaag de meest turbulente dag uit haar geschiedenis. Het meest bijzondere vind ik dat Rita èn nog niet weet of ze vandaag komt èn nog niet weet of ze een partij gaat oprichten èn nog niet weet of ze überhaupt in de politiek blijft. Natuurlijk weet ze dat allemaal, maar die gespeelde onduidelijkheid maakt dat Rutte en de zijnen vandaag nòg meer bungelen. Als dit geen SM meer is, dan weet ik het niet meer...

14 09 07 - 21:44Stoer

Stoer roep ik altijd dat ik met mijn zoon een contract heb dat hij op de dag dat-ie achttien wordt de ouderlijke woning verlaat. Lijkt me namelijk wel gezond. Hij was deze week twee hele nachten weg met school. Shit, wel stil in huis. 's Kijken of we dat contract eigenlijk allebei wel hebben getekend.

04 09 07 - 21:40Hoeist....met de film?

....vroeg iemand vandaag. Hij had het op geen beter moment kunnen vragen. "De Film" is de film die we gaan maken over mijn familiegenoot Peerke Donders. Bergen werk zijn er al verzet door fantastische mensen. Alle ideeën en gedachten beginnen op hun plaats te vallen. Het scenario begint vorm te krijgen. Het wordt iets moois. Nee, geen recht-toe-recht-aan historisch portret. Het wordt òns verhaal over Peerke Donders. Een bijzonder verhaal over een bijzonder mens.

02 09 07 - 18:22Gerard

't Was lang geleden dat ik hem gehoord had, qua optreden. Qua mens kom ik 'm weleens tegen, maar op het podium lang niet. Tè lang niet, bleek vandaag. Ik was er getuige van toen hij begon. Hij kwam over de vloer bij de omroep waar ik toen werkte en waar ik nu werk. HIj was een exponent van Brabants patriotisme. Wij tegen de rest. Als omroep omarmden we hem. Maakte liedjes die ons allemaal raakten. Gevoelig. Herkenbaar. In het hart. Ik heb het over Gerard van Maasakkers, zoon van een tuinder uit Nuenen. Hij groeide en groeide. Ik ging andere dingen doen en we verloren elkaar uit het oog. Vandaag stonden we oog-in-oog. Hij op een podium met zijn Vaste Mannen, ik in het publiek. Ik heb stiekem wat traantjes weggepinkt. Hij had het publiek in zijn greep. Het zal je maar gebeuren als artriest, dat je een of twee woorden zegt en het volk weet al wat er komt èn...zingt mee. Hij stààt op het podium. Hij lacht. Hij heeft geweldig contact met zijn publiek en hij straalt mèt zijn Vaste Mannen uit dat-ie er zin in heeft, dat ze er zin in hebben. Heerlijk, een zondagmiddagconcert in een bijna herfstzonnetje.  Dit jaar is het dertig jaar geleden dat hij zijn eerste elpee uitbracht ( "Zo'n grote zwarte schijf die ge aan twee kanten kont afspele"....). Volgens mij heb ik hem nog ergens, gekregen destijds van die jongen uit Nuenen, die tuinderszoon.

01 09 07 - 12:55Man of vrouw?

Qua lijf is het bij mij overduidelijk van welke kunne ik ben. In m'n blootje voor de spiegel is er ook geen twijfel mogelijk. Dat ik zachte vrouwelijke kanten heb, wist ik al (mijn zoon noemt dat: "watje"). Maar vanaf vandaag ben ik toch echt aan het twijfelen. Ik ga voor mezelf een abonnement nemen op de Libelle. "Want," hoor ik je denken (vroeger reageerden mensen met "waarom?", tegenwoordig is het "want?"). Nou, want je krijgt er een aanbieding voor navigatiesysteem voor vrouwen bij. Jazeker. Want vrouwen laten zich anders navigeren dan mannen. Daar speelt het apparaat nog niet ècht op in. Wel heeft heeft het een eenvoudiger menustructuur, zo schrijft de Volkskrant vandaag. Nou dat is al een beetje mijn ding. Maar als ze ècht een vrouwending hadden willen maken, zou het ding zeggen: "Bij het gele gebouw op de hoek, rechtsaf", in plaats van "Over driehonderd meter rechtsaf". Want vrouwen kijken meer naar concrete objecten.  Kijk en dààr herken ik mezelf nou weer in. Zeg tegen mij niet: rijd verder in oostelijke richting, ik sta altijd te draaien met kaarten om het mezelf makkelijker te maken en bij stadplattegronden draai ik mijn hoofd net zo lang tot het beeld van de kaart overeenstemt met de ligging van de plek waar ik sta. Nekkramp krijg ik er soms van en voorbijgangers zien mij imn de raarste houdingen bij zo'n plattegrond. Enfin, een abonnement op de Libelle dus, misschien. Ja misschien wat aan het eind van het verhaal staat dat het eigenlijk weer allemaal meevalt en dat de hersenen (ook die van vrouwen blijkbaar) zich vormen naar het werk dat ze met regelmaat doen. Dus eigenlijk is er geen probleem.