28 06 08 - 10:11Doe maar niet
Misschien ben ik te vroeg weggegaan, want de collega van de krant was best wel enthousiast. Maar ik vond het maar zeer matig, de try-out van Doe Maar in onze eigen poptempel 013. In de regen op de fiets naar huis kwam een zin op in de trant van: soms moet je ook het lef hebben om dingen die je nog eens graag zou doen, toch maar niet doen. Soms is het gewoon over en komen daar weer andere dingen voor in de plaats. Nee, na een stuk of vijf nummers had ik het wel gezien en gehoord. En ik had niet het gevoel dat het rest van het volle 013 vol uit de bol ging. Beetje bedaard, beetje bedaagd. Jammer, want ik bewaar goede herinneringen aan de Doe Maar-tijd. Als radioverslaggever stond ik reportages te maken tussen de gillende fans detsijds. En hier in huis hoor ik onze eigen vertegenwoordiger van de Einstein-generatie de oude nummers meezingen. Maar mischien ben ik zelf te ver weg daarvan of zijn mijn verwachtingen te hoog gespannen geweest.....en breken ze de Kuip straks wel een paar keer af.
23 06 08 - 08:50Ziek
Het was een treurige gang vanmorgen naar de dierenarts. Hondje wegbrengen. Gezwel dat moet worden weggehaald. Kan van alles zijn. Zo'n beest is een kameraad geworden. En daar moet het goed mee gaan. Pas over een week of zo weten we meer, of het goedaardig of kwaadaardig is en eventueel hòe kwaadaardig. We hebben het al een keer beleefd met een jonge hond, niet weer hè? Duimen dus maar.
22 06 08 - 09:15Verdriet
Ze liggen dicht bij elkaar: vreugde en verdriet, euforie en treurnis. Wil je een analyse? Nee? O.k. komt-ie: ze waren beter, daar begint het mee. En de coach is beter, meer een mensenmens. Het was opvallend hoe de Oranje-coach eenzaam, zich verbijtend, in zichzelf gekeerd, na afloop over het veld liep. Geen contact met zijn mannen. Juist niet op zo'n moment, als het zo nodig is. Daar zit toch voor een groot gedeelte de sleutel. Maar onze jongens waren gewoon niet goed genoeg en niet samen genoeg.
En volgens mij kun je ook niet voluit gaan als je een rouwband om hebt. Dat drukt. Dat voel je.
Het feest is over: verdrietige mensen.
En terecht, want het was zo mooi.
De oranje ballonnen in de straat verschrompelen al een beetje.
Het rood-wit-blauw lijkt een beetje fletser.
In Oostenrijk en Zwitserland worden koffers gepakt.
En hier in het thuisland moeten we allemaal even bijkomen.
21 06 08 - 17:00Communicatie
Zo gaat dat dus: schrijf ik wat op mijn blog, lees ik (zie "Finale") een reactie van mijn eigen zoon. Communicatie anno 2008. Niet dat we elkaar niet spreken of zo hoor, want we wisselen natuurlijk informatie uit over de kansen van deze en gene op het EK, die van Oranje in het bijzonder. Had je dat nou ook gisteren: blijdschap delen met de Turken? Heb toch het gevoel dat die ook een beetje bij ons horen. Anders dan -het spijt me- Kroaten. Het was een daverend feest na afloop in de stad hier. Bij Albert Heijn zaten de Turkse cassières (m/v) met kleine oogjes te kassa-piepen. Maar goed dat ze niks meer zelf hoeven aan te slaan.
Overal auto's met rode Turkse vlaggetjes. In een lantaarnpaal op de Heuvel hing een eenzame Turkse vlag, zò hoog dat ik me afvraag hoe die daar gekomen is.
Het is mooi, het geeft mensen een positieve boost en dat is goed. Hoe betrekkelijk zo'n wedstrijd of zo'n toernooi ook is. Dat geldt ook voor Nederland, het gesomber en gemopper is even achter slot en grendel. Ook weleens fijn.
Nu vanavond nog. Hier in de straat is het toevalig straatfeest in Spaanse sferen. Extra programmapunt: Nederland - Rusland met een beamer. Het restaurant in onze straat serveert vandaag een Russisch menu voor de wedstrijd, inderdaad met Borsjt. Het wordt spannend tussen San Narco en Tsaar Guus.
19 06 08 - 23:12Finale
Zo, nou wordt het spannend in dit huis met twee nationaliteiten. Zoonlief is qua paspoort 50/50. De ene helft NL, de andere BRD. Vrouw/moederlief is 100% BRD. Et moi: 100% NL. Vanavond waren we blij voor BRD. Want we hadden nog wat te verhapstukken met de Portugezen. Bovendien deden die Jungs het erg goed. Maar wat nou als het NL/BRD wordt, misschien wel een finale? Oeps, zeggen de NL-ers. Ups, zeggen de BRD-ers. We hebben het al eerder samen beleefd en overleefd. En bovendien: niks aan de hand, want NL wordt Europameister. Toch? Doch?
14 06 08 - 10:09Neerlands Trots
Wat zou het worden gisteravond? Candy & Anouk of Ruud, Wesley, Giovanni, Arjen c.s.? Moeiljik, moeilijk. Mundial ging in onze stad van start (Jawel: in Tilburg, dààr gebeurt het!). De openingsavond stond in het teken van de campagne 'Because I'm a girl' van Plan Nederland. Jawel, met optredens van Candy Dulfer en Anouk. Top of the bill. Toen ik vroeger muziek maakte in een gerenommeerde band, had ik alwyas een foto-in-een-lijstje van Candy in mijn muziekkoffer. Pas als dat opgesteld was op de tafel in het oefenlokaal van Café de Zwaan, kon mijn repetitie een aanvang nemen. Zij was mijn inspiratiebron. Dus moest ik erbij zijn, gisteren. Het blijft een geweldig mens, speelt de sterren van de hemel, funkt heel Tilburg bij elkaar. Maar, lieve Candy, we vonden wel dat je wat meer saxofoon mag spelen in plaats van zingen. Zangeressen zijn er al meer dan genoeg, wat zeg ik, die zijn er teveel. En dan Anouk! Pats! Daar staat ze, meteen vol erin, ook Neerlands trots. En uiteindelijk hoefden we niet eens te kiezen, want we haalden die andere Neerlands Trots ook nog. In een huis met zes brommende jongemannen, die blikjes bier drinken en wijze analyses op het spel loslaten. Zegt er een na het vierde oranje-doelpunt: "Dit heb ik nog nooit van mijn leven meegemaakt, Frankrijk verliest van Nederland met 4-1" Nee, hij niet alleen. Na elk doelpunt moest het zestal even de straat op om de vreugde te delen met andere burgers en buitenlui. Om vervolgens weer terug te keren naar scherm, bier en wijze vrolijke praat.
13 06 08 - 06:51Header
Vroeg laatst iemand: wat betekenen die foto's in jouw header op jouw blog eigenlijk? Voor de leken: dat zijn de fotootjes bovenaan de blog. Ze zijn pas een beetje vernieuwd.
Welnu, de meest linkse is van het Kindermonument van Kamp Vught. Ik ben daar lang bij betrokken geweest als bestuurslid van de Vrienden van Kamp Vught . Het zeer indrukwekkende monument herinnert aan de transporten door de Nazi's van Vught naar Duitsland. Als ik er ben, raakt me elke keer nog tot in het diepst van mijn ziel. Ook omdat ik nogal wat mensen ken die een relatie hebben met de kinderen van wie de namen op het monument staan.
Nummer twee is de olijfboom op het terras van ons huis in Italië, gezien vanuit de hangmat. Geen woorden meer nodig.
Nummer drie zijn de heerlijkheden die je kunt kopen op de markt in Santa Maria di Castellabate, waar ons huis staat.
Nummer vier heb ik ooit in Napels gemaakt. Een foto met grote symbolische waarde voor mij: zo'n rij vogels en eentje vliegt weg. Naar iets leuks? Naar iets lekkers? Op de vlucht? Kort afscheid of per sempre?
En de laatste: wie kent 'm niet? Peerke Donders. De man over wie ik een film aan het maken ben en die mij op een aantal vlakken steeds meer fascineert.
12 06 08 - 07:46Italia!
Je zou het niet verwachten, maar mijn vrienden in Italia zijn niet in droefenis gehuld. Geen tranen. Ze zijn blij voor ons, want we waren beter. Tsja, zo zijn ze dan ook wel weer, die Italianen die ik ken tenminste. Niet mopperen op Giovanni, Wesley, Ruud en Marco. Nee, het hoort bij het spel: je wint of je verliest. En als je verliest, dan heeft de ander gewonnen. Zo eenvoudig is dat. Het zou een uitspraak van Cruyff kunnen zijn, bedenk ik nu: "Als je verliest, dan heb de ander gewonnen."
06 06 08 - 06:49Eerste week
De eerste week zit er bijna op. Het is even raar, als je niets meer met nieuws doet. Zelf op de dagen dat ik niet ter redactie was, zat nieuws toch ergens te jeuken. Ik ben nu met andere dingen bezig en ik weet niet meer alles het eerst en het snelst. Ik wordt door het nieuws op onze site en zenders net zo verrast als ons publiek. Da's ff wennen. Maar er gebeurt meteen al veel. Nadenken over nieuwe programma's voor het seizoen dat al weer op de stoep staat. Proefdingen doen. Praten, veel praten met makers en doeners. En hier en daar al vast een knoop doorhakken....
04 06 08 - 19:38Optimisten
Ik heb een broer. Ik had een vader. Die vader zou op 22 juni a.s. weer jarig zijn. Hij zou -als onze Lieve Heer hem niet gehaald zou hebben- tweeëntachtig worden. Raar, je kunt je niet voorstellen hoe iemand die er al lang niet meer is, in het hier en nu zou zijn. Hoe zou-ie er nu uitzien? Hoe zou hij in het leven staan? Vragen die er niet meer toe doen.
Maar goed, we hebben dus een feestje zonder jarige (voor de trouwe lezers: alweer?!) op 22 juni. Die broer van mij vindt "alles goed en wel, maar dan wel 's middags, want 's avonds speelt oranje in de kwart finale." Kijk, dàt zijn nou fans!! In dit huis zit al iemand die zich helemaal voorbereidt op de finale van oranje. Ik denk zo langzamerhand ook dat we die EK gaan winnen....Ons vader zou er trouwens ook wel iets van vinden....
01 06 08 - 20:12Nieuw
Nieuwe ronde, nieuwe prijzen. Vanaf gisteren ga ik niet meer over het nieuws. Een geruststelling: het nieuws gaat door. Altijd. Dag en nacht. Overal. Van Oss tot Roosendaal, om over de rest van de wereld nog niet eens te spreken. Mijn eerste nieuwe werkdag morgen begint met een lange bespreking. Pionnen uitzetten. Spannend! Kweet niet of en hoe ik blijf bloggen....weet niet of ik genoeg stuff heb en tijd. We wachten af, jij en ik...
