31 03 09 - 07:26Vrolijk

Ahhgghhh, die wisseling van de klok. Ik heb er last van. Twee dagen nodig om weer in een normaal ritme te komen. Maar het wordt wel ernstig lente. Merels fluiten ons wakker. De magnolia van de achterburen staat op exploderen. Het werd tijd. Ik heb het gehad met nat en kou en schemer...

28 03 09 - 11:01Eén lezer !

Yo ! Ik heb in elk geval een nieuwe lezer. Sprak haar in de kantine. Kijk, nou weet je als blogger weer voor wie je het doet. Gefascineerd gekeken naar een mooi gesprek/docu die omroep brabant zondag laat zien. Over Jos Wijnant, die afgelopen vrijdag 107 werd. We stuitten een paar maanden geleden bij toeval op hem bij een ander programma. Collega Ellen van Kempen was zo enthousiast. Besluit was snel genomen: we gaan met 'm praten. Fascinerend omdat je iemand hoort en ziet die tijdens de eerste wereldoorlog al volop leefde. Stel je dat eens voor. Pak eens een moderne geschiedenisboek en kijk eens wat er tussen 1902 en nu allemaal gebeurd is in de wereld en om de hoek. En Wijnant was erbij....morgen (zondag) om 12.00 uur op Omroep Brabant televisie. Komt dat zien!

24 03 09 - 07:57Fritesvet

Kijk, zo kennen we de politiek weer. De wereld staat in brand, economisch gesproken. Ministers vergaderen zich suf en komen met oplossingen en schijn-oplossingen. Behalve in Nederland, ze hebben nog even tijd nodig. Maar gelukkig wordt die tijd goed gebruikt: 's lands volksvertegenwoordiging discussieert op het moment over fritesvet. FRITESVET!! O.k, crisis of niet, het leven gaat door, maar hier word je toch wel echt vrolijk van. Ik wil even niet eens weten waar het over gaat. Ik hoorde in het voorbijgaan dat er een conflict over is tussen minister en volksvertegenwoordiging.
"Hi Barack, this is Jan-Peter from Holland..."
"Who..?!"
"Jan Peter from the Netherlands, you know: the tulips, wooden shoes, mills and coffeeshops...."
"Hm, what's up?"
"I can't visit you...we have a crisis."
"Me too. What is the point in your country?"
"Eh....one moment  -jongens wat is fritesvet in het Engels?- ....."

21 03 09 - 09:18Back in town

Het is weer even wennen, af en toe een stukje schrijven. Maar het lucht op. Er is veel te schrijven. Over de merels en de mezen die aan het werk zijn in onze tuin. Vrolijk fluitend. Over de mannen in witte pakken die hier aan het kanaal aan het werk zijn op een plek waar nieuwe huizen komen. Grondsanering. Wat zou er allemaal inzitten? Over de nieuwe eigenaren van ons buurtrestaurant die volop bezig zijn met opknappen en dit weekeinde gaan proefdraaien. De lente hangt in de lucht. De zon straalt. Ik ga ook maar eens iets buiten doen.

20 03 09 - 07:13Waarom?

Waarom schrijft u eigenlijk een blog? Vroeg de onderzoeker die gisteren belde. Ja, waarom? Het is niet zo moeilijk: ik zie, hoor en voel veel. Maak veel mee. Verbaas me daarover. Geniet daarvan. Wind me daarover op. Wordt daar verdrietig van. Kleine dingen en grote dingen. En de oude schrijvende journalist in mij vindt het leuk om dat op te schrijven. Om dat te delen met anderen. Zomaar, zonder al teveel pretenties. Omdat schrijven leuk is en omdat er veel te schrijven is. Bv over mijn zwangere overbuurvrouw op de zaak, M. Vanaf dag één van de zwangerschap hebben we het er een keertje per dag over. Jongen? Meisje? Ik zeg: meisje. Voel je al wat? Vierdimensionale echo. Kinderkamer. Gôh, die van ons is bijna achttien. Die van M. is pas achttien in 2027.

19 03 09 - 22:01Lezer !

Het is niet waar! Ik schrijf een dag (op mijn nieuwe MacBook) en ik heb een lezer. De droom van elke blogger. Dat gaat snel.

19 03 09 - 07:14MIs mijn blog

Hm, ik mis mijn Donlog. Er gebeuren toch wel vaak dingen die de moeite van het opschrijven waard zijn. Een reis naar Servië waar ik samen met anderen namens de OVSE televisiemensen mocht coachen. Mijn nieuwe rijbewijs: ik mag tot mijn 64ste alle auto's rijden die God bedacht heeft en die Hij nog gaat bedenken. In de hele zware joekels moet ik wel mijn bril dragen. Ooit, zo is mijn droom, ooit wordt ik nog vrachtwagenchauffeur. Onze avonturen de de film over Peerke Donders. De laatste dag van het jaar waarin mijn lieve zoon zeventien is. Over pakweg een maand of drie (16 april> 18) laat ik mij door hen rondchauffeuren. En nog veel meer. Ik kijk wel. En ik merk wel of iemand het leest of niet.