Is een nieuwe weblog een concurrent en moet je die doodzwijgen? Of moet je open zijn, over je hart strijken en blij zijn dat het net van bloggers zich uitbreidt, zodat we op een bepaald moment de wereld kunnen overnemen? Bovendien: C&A gaat ook tussen concurrenten zitten, om meer klandizie te krijgen. Ok, daar komt-ie dan: welwel.punt.nl is de naam van de boreling. Hij is van de buurman van de buren. De buurman die op dit moment een complete armee aan bouwvakkers heeft gevraagd of ze bij voorkeur 's morgens vroeg willen beginnen met hakken, boren, kloppen en weetikveelwat, omdat zijn huis zo nodig verbouwd moet worden. Dat heb je met die wat oudere yuppen. Het is niet gauw goed meer. Hup, een nieuwe keuken, hup een aanbouw eraf, een aanbouw erbij. Maar ze doen maar. En intussen -de bouwvakkers herrieën (hoe schrijf je in vredesnaam herrieën??) rustig verder- richt hij een weblog op, in plaats van zelf een kruiwagen ter hand te nemen. Maar, ik moet zeggen, zijn blog is niet slecht voor een beginner. Hier en daar zelfs geestig. Ga maar eens een keertje kijken, da's leuk voor 'm. Komt-ie nog een keer: welwel.punt.nl.

Heb eigenlijk geen zin om een stukje te schrijven. Maar in mijn mail komen vragen: waar blijf je nou? Ik heb geen zin om iets over de naturalisatiedag te schrijven, die biedt zòveel inkoppertjes dat het niet meer leuk is.
Ik heb ook geen zin om te schrijven over Vennegoor danwel Hesselink en Ooijer die er alletwee tussenuit naaien.
Ik heb ook geen zin om te schrijven over de avondzon die vandaag prachtig was, net als de ochtendzon.
"Gaat het niet goed Donders???" hoor ik de trouwe blogfreak denken. Het gaat UITSTEKEND!! Echt. Maar ik heb ff geen zin. Hoewel...vandaag de baas van een hoerenkot twee keer een half uur aan de telefoon gehad op mijn werk. Zijn overburen hebben een gloeiende hekel aan hem, althans aan zijn nering, en hebben allerlei processen aangespannen. Steeds verloren. Dus naar 's lands hoogste orgaan: De Raad van State. De klacht van de overburen ? 's Nachts knisperend grind en veel inschijnende koplampen. Ja, als je buitenshuis van bil wil, doe je dat niet om de hoek. Dus pak je je auto. Lijkt me. En aangezien seks zich toch nog heel vaak in de avond- en nachturen afspeelt, doe je je lampen van de auto aan. Ik zie het voor me: die overburen. Eerst schijnen die koplampen van de hormoonkanonnen in hun slaapkamer en daarna horen ze de brede Mercedes-diesel-banden op het grind van de parkeerplaats knisperen. Kift of om gek van te worden? Leek ons wel aardig voor een kort stukkie met twee shots in het nieuws. De eigenaar belde woedend op nadat-ie onze cameraman had gezien. "...@#@$@^*&$#$^&&*(())$%+@#$%...advocaten...%$##@%*&*&)(_ verboden....*&^^%$^$@#^&*( ...mij kapotmaken...." Toen viel-ie weg. Half uur later was-ie er weer: "Sorry, beltegoed was op." Of we die beelden niet wilden uitzenden. Nee het was geen bordeel, maar een privéhuis...en...meneer...we hebben het al zo moeilijk....we worden kapotgemaakt in de branche door deze regering...het is sappelen in de business...en of ik wist hoe fatsoenlijk het er eigenlijk aan toegaat, de uitnodiging lag op het puntje van zijn tong... "Het is zeker alleen maar interessant omdat het om seks gaat hè?" zei die. Ik zei: "Ja meneer, als u kruidenier of bakker gweest was....." Hij: "Ja, maar dan had ik geen zak verdiend..."

Gelezen wat hier boven staat? Ben je d'r nog? V E R W E R V I N G S C R I M I N A L I T E I T.
't Is dat ik niet meer Scrabble, omdat ik toch altijd alle spelletjes verlies. Stel je voor bij Scrabble: verwervingscriminaliteit en dan met een beetje mazzel hier en daar wat letterwaarde en drie maal woordwaarde. Nee, ik heb het woord niet zelf verzonnen. Hoorde het vandaag op Omroep Brabant radio. De baas van Novadic die verslaafden probeert van de zooi af te helpen. Dus als je een junk bent en je kruipt op een zondagmorgen in een auto -pakweg, die van mij- met een schroevendraaier om daar enige elctronische apparatuur uit te schroeven om die vervolgens te verkopen, zodat je geld hebt om zooi te kopen, dan hou je je bezig met verwervingscriminaliteit. Ik zou er nooit zelf op gekomen zijn.

In het Mauritshuis, naast het torentje van Balkenende heb ik maanden geleden met open mond een tentoonstelling bezocht met kunstwerken van Hollandse oude meesters die zich hadden laten inspireren door alles wat van Italië Italië maakt. Ik was erg onder de indruk. Dus moest ik nu ook naar Museum Het Valkhof, hartje Nijmegen, voor de expositie De Italiaanse Verlokking. Voor die expositie hebben hedendaagse kunstenaars Italië als inpiratiebron gebruikt. Ok, is even wat anders, iets meer dingen die ik niet begrijp, maar wel de moeite waard en somtijds zeer verrassend. Je kunt er nog naar toe, volgende week zondag voor het laatst. Ik vond eigenlijk onderstaand plaatje dat ik in het museumcafé gemaakt heb, ook al een beetje kunst. Toch ?

Weet je waar ik blij van word? Wandelen op een zwoele zomeravond in en om het Vondelpark in Amsterdam. De zon straalt de laatste stralen van de dag. De Amsterdamse Marokkaantjes op het bankje naast me, bieden me een glas rosé of een biertje aan. En als ik mee wil blowen...nee dank je jongens, ik blow al automatisch mee als ik naast jullie zit. Een gedegenereerde reiger wandelt langs de talloze groepjs mensen die liggen te picknikken en schoept hier en daar wat. Achter me suizen allerlei joggers langs: hijgend, puffend, steunend, kletsend. Te voet, op skates, op de fiets. Aan de overkant van de plas oefent iemand zijn Kung Fu kunsten in opperste concentratie. Een kind jaagt alle eenden met geweld het water in. Amsterdam in de zomer. In alle kleuren en geuren. Met alle nationaliteiten. Met de avondzon, dikke wolken en vliegtuigen erboven die weet-ik-waar naartoe gaan. Het groene gras. De geluid van de trams. De terrasjes. De passanten. Amsterdam. Het blijft de mooiste stad van het land...

Het stamt nog uit de tijd dat ik razende radioreporter was: ik kan slapen als een blok, maar ik hoor alles en ben direct klaar wakker en actiebereid als ik iets hoor. Vroeger moest ik er regelmatig 's nachts uit voor een brand of zo. Maakte een reportage, ging weer naar huis en sliep weer meteen verder.
Vanmorgen om zes uur zat ik rechtop in mijn bed. Hoorde buiten wat. En, jawel: het portier van mijn auto onder het raam stond wagenwijd open en er staken twee benen uit. Schreeuwen en vloeken, dat is de primaire reactie. De man in mijn auto schrok zich wezenloos en keek mij aan: "Meneer deze auto was open en ik was aan het kijken of ik een briefje kon vinden met een adres, zodat ik dat even kon gaan zeggen,"z ei hij, mij recht aankijkend. Hij in een spijkerjasje, ik achter het gordijn in mijn blote kont. Geloofde er natuurlijk geen bal van. "Wat heb je eruit gehaald??" "Niks meneer, ik wilde helemaal niks jatten, ik wilde alleen maar helpen."
Een snelle kansberekening: wat denk je zelf Donders, zou die meneer even blijven wachten tot ik wat aangetrokken zou hebben en naar beneden zou komen.....dacht het niet hè? En om nou in mijn blootje achter hem aan te gaan....
"Ok, je weet zeker dat je niks in je zak hebt??"
"Nee, meneer, ik zweer het."
"Weet dat ik je gezien heb, ik weet dus precies hoe je eruiziet beste vriend...."
En toen sjokte hij weg en mompelde nog iets van goede morgen.
Een minuut later was ik beneden....hij had zo te zien niks meegenomen. Wel alles doorzocht.
Ben nog wel op zoek geweest naar hem, want hij was zijn schroevendraaier vergeten. Die lag nog op de stoel...

Aangezien ik er vragen over krijg: het is meer geworden. Met het roeien. Deze week al vijf keer. Elke keer ruim drie kilometer (terwijl ik geen meter vooruitkom), dat maakt ongeveer zo'n zestien kilometer.

Soms is het aanbod te groot. Het aanbod in aanleidingen voor een blog. Las vanmorgen dat zebravisjes ongeveer dezelfde soort hersens hebben als mensen. Ik zo dadelijk met een ander gevoel tussen de mensen. Las ook dat katten vanwege een of andere parasiet het karakter van hun baasjes en bazinnetjes kunnen beïnvloeden. Ik ga zo dadelijk met weer een andere blik tussen de mensen.
En ik las in de Brigitte, zeg maar de Duitse tegenhanger van de Libelle- eindelijk iets begrijpelijks over testosteron. Brigitte beantwoordt elke week een prangende vraag van een BD-er (Bekende Duitser). Deze week vraagt acteur en filmmaker hoe het nou eigenlijk allemaal zit rond testosteron bij "ons mannen". Nou, lees maar even mee, altijd nuttige wetenschap:
Het "männliche Königshormon" wordt continu aangemaakt en in de bloedsomloop gebracht. En vervolgens zorgt het goedje voor alles in en aan het lichaam dat mannen onderscheidt van vrouwen, maar ook voor de spierontwikkeling (Landis?), zin in seks en een donkerbruine stem. De productie is tussen acht en elf uur 's morgens hoger, maar ook daar merk niemand iets van. Kortom het gaat allemaal automatisch. Maar, er kan ook iets gebeuren waardoor de produktie omhoog schiet, bijvoorbeeld als je de Lotto wint of een beslissend doelpunt bij een spannende voetbalwedstrijd ziet. Dus, zegt Brigitte, àls je nou -om wat voor reden dan ook- de testosteron productie omhoog wil brengen, moet je een Oscar winnen, Federer verslaan in een tenniswedstrijd, je laten adopteren door Angelina Jolie en de Mount Everest bedwingen en dat dan wel allemaal op één ochtend, tussen acht en elf 's morgens... Wat een gedoe...

Vroeger -"toen de guldens nog van hout waren" zou mijn zoon zeggen- zag je af en toe weleens een reiger. Maar die waren zo schichtig dat ze al wegvlogen als je van vijfhonderd meter afstand je oogwimpers bewoog. Je ziet ze nu veel meer en ze worden ook tammer. Ik heb er sinds een week of twee een vriend bij. Als ik bij het krieken van de dag met de hond wandel, zit-ie op een dikke massief houten paal die in het kanaal staat. Een wat pluizige, sjieke, reiger. Kees van Kooten schreef ooit: Reigers zitten aan de kant van het water met een blik alsof ze iets belangrijks zijn bij Rijkswaterstaat. Zo zit die van ons ook. En hij wacht tegenwoordig tot we echt vlakbij zijn. Dan voert-ie zijn nummer op, speciaal voor ons: met langzame, grote slagen eerst even dalend over het water en dan omhoog met een grote boog over ons heen. Elke morgen opnieuw. Een prachtgezicht.

Trouwe lezers weten het. Ooit heb ik een roei-apparaat aangeschaft. Gekocht van een mevrouw in de buurt van Rotterdam. Het ding was van haar man die zijn gezondheid en conditie weer op peil wilde brengen. Maar na een paar keer viel-ie dood van het apparaat. Maar dat weerhield mij er niet van. Vervolgens enthousiast aan de slag gegaan. Maar op een bepaald moment heb ik het roeien gedelegeerd, tsja je bent leidinggevende of niet. En dus hoorde ik bijna dagelijks hoe een verdieping boven mij tientallen virtuele kilometers werden afgelegd. In het begin met een gevoel van: blij dat iemand het apparaat nog gebruikt. Tegelijk zag ik de maandelijkse bijdrage aan de sportschool van mijn bankrekening vloeien, met een gevoel van: als ik een abbonement heb, heb ik tenminste iets. De bezoekjes van mij aan de sportschool zijn op de vingers van een viervingerige hand te tellen. Maar, er zijn momenten van inkeer! Het roeiapparaat staat nu op een plek waar ik er bijna dagelijks over struikel. Het denkhoofd zit zò vol met dingen, dat het er op één of andere manier uit moet. Vanmorgen was het moment. Meteen maar al mijn eigen records gebroken. Het voornemen is: drie keer per week. We'll keep in touch.

Ze stopt ermee. Ursie. Zonder het eigenlijk aan de grote klok te hangen. Wat eigenlijk wel jammer is. Want de partij mag dan wel niks voorstellen, Ursie deugt. Ik heb het over de rakkers van D'66. Ik geloof dat iedereen vergeten is waarom die partij ooit werd opgericht. Geeft niks. Dingen komen, dingen gaan. Lousewies kwam en ze ging. Zo gaat dat. Boris kwam en ging. Zo gaat dat. Ze komen allemaal best wel terecht en dat hoop ik zeker ook voor Ursie, het Brabantse boegbeeld in die rare partij. Blijft Pechtold over met Bakker en die halen samen één zetel. Blijft Pechtold over..gaat Pechtold in de oppositie vechten voor een gekozen burgemeester. Ach, dingen komen, dingen gaan, net als mensen. Mensen komen, mensen gaan.

Een verborgen kant van mij. Ok ik geef het toe....roep maar van alles...maar ik vind dat soms prachtig.
Vandaag werd het nummer van Stef Ekkel op mijn verzoek weer een keer gedraaid op onze radiozender. Volgens mij wordt het een hit...
Let in de tekst vooral op het woordje "het". Het is namelijk "de" woonboot", dus eigenlijk "hij" ligt in de Amstel. En volgens mij moet "ligt" eigenlijk "legt" zijn.
Kun je zingen, zing dan mee...ik ga hem morgen weer aanvragen

De Woonboot

Nelis en Leentje dat waren twee mensen
Heel doodgewoon net als de rest
Ze wilden graag trouwen maar hadden geen woning
En daaraan had Leentje geweldig de pest
Maar op een dag toen moest het gebeuren
Ze kochten een bootje hett was wel geen pracht
Maar het kon hun niet schelen, ze waren gelukkig
En legden hun bootje bij ons in de gracht

En we hebben een woonboot, het ligt in de Amstel
We hebben een schuitje, "t is ons ideaal
En ben je een keertje bij ons aan de Amstel
Kom dan in ons bootje gerust allemaal

Maar op een morgen zei plotseling Nelis
Kijk nou eens Leentje hoe dat nou toch komt
Ik zit hier verdorie met m'n voeten in 't water
Er zit een gat als een vuist in de romp
Het water steeg snel en de meubels die dreven
De kans op verdrinking die was toen heel groot
Want geen van beiden konden ze zwemmen
Ze dreven de deur uit op een tafelpoot

En we hebben een woonboot, het ligt in de Amstel
We hebben een schuitje, "t is ons ideaal
En ben je een keertje bij ons aan de Amstel
Kom dan in ons bootje gerust allemaal

We hebben de schuit naar de helling getrokken
Daar stopten ze heel vakkundig het lek
Leentje kon toen haar meubels gaan poetsen
Want de stof van de cluppies zag blauw van de drek
Maar ze lagen niet lang bij ons in de Amstel
Toen kwam er een smeris zo een met een pet
Hij zei, jullie moeten hier wegwezen mensen
Jullie hebben de Amstel met dat bootje besmet

En we hebben een woonboot, het ligt in de Amstel
We hebben een schuitje, "t is ons ideaal
En ben je een keertje bij ons aan de Amstel
Kom dan in ons bootje gerust allemaal

Ze hebben de schuit uit de Amstel getrokken
Ze protesteerden maar 't gaf hen geen biet
Want je moet weten 't is "Jan met de Pet" maar
Die moeten ze hebben, en de groten dus niet

En we hebben een woonboot, het ligt in de Amstel
We hebben een schuitje, "t is ons ideaal
En ben je een keertje bij ons aan de Amstel
Kom dan in ons bootje gerust allemaal

En we hebben een woonboot, het ligt in de Amstel
We hebben een schuitje, "t is ons ideaal
En ben je een keertje bij ons aan de Amstel
Kom dan in ons bootje gerust allemaal

Kan dat gezeik over de Stones nou eens ophouden? Ja, het zijn zo langzamerhand oudere mannen die niet meer echt voor verrassingen zorgen. Maar dat geldt voor meer oudere mannen op de wereld en vrouwen ook, denk ik. Er is niemand op de hele wereld die iemand anders verplicht om een kaartje te kopen. Dus iedereen zit er uit eigen vrije wil. En als je er dan bent, dan weet je dat je JumpingHonkytonkSatisfactionRubyTuesdayStartmeup etc. etc voorgeschoteld krijgt. En je weet dat het weer iets anders zal zijn dan al die vorige keren. En misschien wel iets minder goed. Ik doe tegenwoordig ook dingen die ik vroeger anders of beter of vaker deed. Maar ze doen het toch maar wel even. Laat die mannen toch. Wie van ons valt stoned uit een palmboom, breekt bijna alles en staat vervolgens binnen afzienbare tijd weer op het podium? Kijk dat bedoel ik. Mannen, ik was er dit keer niet bij, maar ik ben trots op jullie! Ga door, tot je niet meer kunt. En laat die azijnpissers die kankeren over jullie concert maar pissen. Het is de kift, ze kùnnen niet eens in een palmboom klimmen, als ze er al een hadden.

Ja, je ziet het goed: Astroturfing.
Niets is meer veilig!
Wantrouw elke weblog!
NRC Next (het levende bewijs dat er wel plaats is voor leuke kranten) meldt het vanmorgen: er wordt gerommeld. Niets is wat het lijkt. Bedrijven en overheden gebruiken weblogs voor pr-campagnes. Zo bleek een weblog over een Grandma in Iraq (die blij was met de Amerikanen aldaar) geschreven te worden door een pr medewerker van het Pentagon. En Wal-Mart maakte zelf een website (Working Families for Wall-Mart) die lovend vertelde over de geweldige arbeidsomstandigheden bij 's werelds grootste supermarkt concern.
De Australische bloggers Paull Young en Trevor Cook hebben er een website over gemaakt. Dus: opgelet ! Schrijvers van weblogs zijn hele andere mensen. Wie zou er eigenlijk achter Alice the Malice zitten, of Hoofzaak? En wie zit er achter de blog van Jan Marijnissen of...? Vul maar in. Puur Kaat schijnt gespronored te zijn door de foto-industrie. Van stroomopwaarts schijnen de waterschappen meer te weten. Vitamine T?? Weet jij het, weet ik het.
"En Donlog dan?"hoor ik je denken.
Ach, ik lees vandaag pas iets over astroturfing, dus ik wist van niks. Tenzij ik natuurlijk zonder dat ik het weet door een andere hand gestuurd wordt, maar dat geloof ik eigenlijk niet zo....mezelf kennende...

In m'n eentje naar de bios geweest. United 93. Over 'het vierde vliegtuig' dat zich op nine/eleven niet in een regeringsgebouw boorde, maar neerstortte omdat de passagiers het er niet bij lieten zitten. Iedereen in dat vliegtuig was ook dood trouwens. Nou had ik al niet zoveel vertrouwen in overheids-strategen en beslissers, maar dat werd doorn deze film nog eens aangedikt. Volledige paniek bij alle mensen die in zulk soort gevallen over ons moeten waken. Mooie film, een mooie en indringende blik op wat er gebeurt met een groep mensen in zo'n vliegtuig, maar ook wat er gebeurt in een groep die als verkeersleiding opereert. Opvallend was op de titelrol dat een heleboel mensen "himself" of "herself" gespeeld hebben. Dat moet ik nog eens uitzoeken, want die hebben het dus twee keer meegemaakt...