25 05 08 - 10:18Verdriet
Het is stil in de tuin.
Het mussennest in de klimop is een week of drie geleden verlaten door de hele familie Mus. Eén kleine heeft nog wat dagen rondgehangen in de tuin, kon nog niet echt vliegen. Pa en ma Mus bleven het maar voordoen en uiteindelijk heeft de mini-mus ook het ruime sop gekozen.
Een familie Mees heeft vrij geruisloos het pand (een vogelhuisje dat bungelt aan een tak van onze plataan) verlaten. De andere familie Mees was wat lastiger. De vader noemen wij al jarenlang Kees, inderdaad: Kees de Mees. De moeder heeft eigenlijk nooit een naam gekregen (sic!). Ook die famile de Mees is uitgevlogen, op één mini mees na. Die zat eerst in de bijkeuken te piepen, vraag niet hoe die daar kwam.
Kees en zijn vrouw piepten terug: kom maar, kom maar!! (Wij verstaan dat inmiddels na al die jaren, wij spreken ook redelijk Mees intussen). Maar het kleine wurm snapte het niet. Met mensenhanden is-ie naar buitengebracht, maar toen dacht het wurm plotseling dat zoonlief zijn moeder was: bek open als hij hem zag. Pa en ma scheerden over de tuin, riepen en piepten. Maar mini mees snapte het niet. Zoonlief was nog nèt op tijd om te voorkomen dat Remy de Buurkat het wurm in één hap opat. Wat een consternatie!!
Gisteravond tolde het ding om zijn eigen as. Het waren de laatste stuiptrekkingen. Wurm viel dood neer. Zo'n jong leven nog, in de knop gestorven. Maar life goes on! Er kwam een leger mieren aangemarcheerd. Vanmorgen was het wurm weg. Verdrietig allemaal, maar dat is de natuur.
19 05 08 - 11:56Goud in de wei
Zondagmorgen in de vroege ochtendzon in Moerenburg, onze eigen achtertuin. Met fiets en hond. Het is stil en een beetje heiig. De hond gaat op konijnenjacht, maar krijgt er geen een te pakken. Konijnen zijn slimmer en sneller. Een fazantenpaar zit zich te koesteren in het zonnetje. Twee reigers scheren langs en gaan aan de rand van een plas zitten en kijken alsof ze iets belangrijks bij Rijkswaterstaat zijn (vrij naar Kees van Kooten). De hond duikt in de Leye, op zoek naar een stok die er niet is. Namijmeren van een concert van het mooie Tilburgse kamerorkest Magogo, verheugen op een voorstelling van Kicktheater in Breda. En in een weiland met buffels, ezels, lama's, pony's en een kameel staat hij te schitteren: deze gouden boom. Vorige week legde kunstenares Marieke Hurkens er de laatste hand aan. Een gouden boom aan de rand van een weiland. En dan die ochtendzon. Prachtig!
11 05 08 - 08:24Zijn we weer
't Was even stil hiero. Vakantie-tje in Italië. Uitgerust, ontspannen, beetje snoeien, beetje klussen aldaar. Met goede vrienden. De amandelbomen staan er weer tip-top bij. Een paar druivenstammen hebben het moeten ontgelden. Hier en daar nog wat citroenen geoogst. Mijn super sofa, die ik vorig jaar met een aantal mensen in Spanje heb gemaakt staat nu op haar definiteve plek: onder een dikke oude eik, met blik op de Thyrreense zee en op Santa Maria. Prachtplek voor een boek of wat in de verte turen. Lekker gegeten. Dingen gerepareerd. En Martin Brils verslag van een passie, over Napoleon gelezen. De moed opgegeven om Extreem luid & ongelooflijk dichtbij van Jonathan Foer door te lezen. Was er een poos geleden al aan begonnen, maar het lukt niet. Ondanks lovende recensies en enthousiaste reacties in mijn omgeving.
En nu weer aan het werk: laatste loodjes. Dingen aan het opschrijven voor een opvolger. Dingen aan het overdragen. Dingen nog aan het regelen die ik geregeld wil hebben voor mijn overstap op 1 juni. Intussen gaan andere zaken verder: dfe filmcrew was de afgelopen week weer een paar dagen aan het werk. We naderen de laatste opname dag. Bauer trouwde met zijn Mariska, voor ons als regionale zender betekent dat: alle registers open. En tussendoor proberen te genieten van het weer. Wat wil je nog meer?
